Το αγόρι της διπλανής πόρτας #WattFunGr

Κεφάλαιο 16

Άρης POV

Ο Γιάννης, ο Σίμος, ο Κώστας, ο Βασίλης και μερικοί άλλοι κατευθύνονταν για τον αγώνα ενώ εγώ πήγαινα σπίτι μαζί με την Χριστίνα.

Συζητούσαμε για τα μαθηματικά και το πως πέρασα, πράγμα το οποίο σημαίνει ότι θα με αφήσουν να πάω διακοπές το καλοκαίρι με τους φίλους μου. Ένιωσα τόσο περήφανος για τον εαυτό μου που τελικά είμαι καλός στα μαθηματικά και όλα αυτά χάρη στην Χριστίνα.

"Πραγματικά δεν ξέρω πως να σε ευχαριστήσω που με βοήθησες" της είπα, γέρνωντας προς το μέρος της χαμογελώντας, λέγωντας μου πως πέρασα με την αξία μου.

Ένιωσα περίεργα που πήρα 20 και που με ένοιαξε τόσο για ένα γαμημένο διαγώνισμα.

Περπατούσαμε και είμασταν κοντά στο σπίτι μας όταν χτύπησε το τηλέφωνο μου. Απάντησα και ήταν ο Γιάννης.

"Μαλάκα είναι πολλοί. Χρειαζόμαστε και άλλα άτομα. Έλα και φέρε και τον Ρένο μαζί σου" είπε και ένευσα ασχέτως που δεν με έβλεπε.

"Εντάξει φίλε" έκλεισα το τηλέφωνο σκεφτόμενος πως θα πω της Χριστίνας ότι πρέπει να πάω. 

"Ειλικρινά λυπάμαι αλλά πραγματικά με χρειάζονται και πρέπει να πάω" της είπα και φοβόμουν τι θα έλεγε, άνοιξε το στόμα της για να πει κάτι αλλά την διέκοψα πέρνωντας το πρόσωπο της στα χέρια μου και φιλώντας την.

Τα χείλη μας άγγιξαν και έκλεισα τα μάτια μου νιώθωντας την καρδιά μου να χτυπά όλο και πιο δυνατά. Τώρα άρχισα να σκέφτομαι ότι ίσως αισθάνομαι κάτι για αυτήν. Ανταπέδωσε στο φιλί και όταν απομακρυνθήκαμε στεκόταν σαν άγαλμα στην μέση του πεζοδρομίου και έφυγα μακριά της χωρίς να της δώσω την ευκαιρία να πει μιλήσει. Αισθάνθηκα τόσο άσχημα που το έκανα αυτό.

Ενώ έτρεχα προς το πάρκο, αντιλήφθηκα ότι χαμογελούσα και ο λόγος είναι αυτή. Ένιωθα τα χείλη μου μουδιασμένα και ήθελα να πάω πίσω να την πάρω, να την αγκαλιάσω και να την φιλήσω ξανά αλλά ήξερα πως ήταν αργά πλέον. Είχα αυτό το παράξενο συναίσθημα στο στομάχι μου και κατάλαβα ότι μάλλον έχω αισθήματα για αυτήν. Κανένα κορίτσι μέχρι τώρα δεν κατάφερε να μπει στην καρδιά μου αλλά αυτή το κατάφερε.

Φτάνωντας στο πάρκο ήταν ήδη έτοιμοι. Αυτοί απο το άλλο σχολείο ήταν στην απέναντι μεριά. Ήταν αρκετοί.

Αυτοί που υποτίθεται έπρεπε να παλέψουμε μαζί τους, ήταν περίπου 10 άτομα ενώ εμείς ήμασταν μόλις 6.