Βρώμικα Παιχνίδια

κεφάλαιο 14

Ξυπνάω με κάτι γεροδεμενα χέρια γύρω μου. Το σώμα του Ιαν έχει πλακώσει το δικό του και αν σε άλλες περιπτώσεις θα τον πέταγα από το κρεβάτι, τώρα θέλω απλα να κάτσω στην αγκαλιά του όλη μερα. Μου έλειψε η αγκαλιά του και η αίσθηση ότι τον έχω εγώ. Νιώθω τόσο ανακουφισμένη τώρα που ειμαι μαζί του.

Χουζουρευομαι στο στήθος του και εκείνος με ένα μουγκρητό με σφίγγει ακόμη πιο πολύ μέσα στα χέρια του. Φαίνεται τόσο ομορφος και τόσο ήρεμος όταν κοιμάται. Ένα αχνό χαμόγελο έχει σχηματιστεί στα χείλη του και θέλω τόσο πολύ να μαθω τι ονειρεύεται.

Του δίνω ένα φιλι στα χείλη, ισα ισα που τον άγγιξα για να μην τον ξυπνήσω, και συνεχίζω να απολαμβάνω το κρεβάτι μου και εκείνον.

"Και αλλο." η βραχνή του φωνή ειναι τόσο σέξι γιατι μόλις ξύπνησε και στέλνει ένα ρίγος σε όλο μου το σώμα. Αυθόρμητα, ενα χαμόγελο εμφανίζεται στα χείλη μου και ξαναγυρναω πλευρό για τον αντικρίσω. Έχει κλειστά τα μάτια του και έχει κάνει τα χείλη του σαν να κάνει ντακ φεϊσ και απλά Είναι τόσο γλυκούλης.

Προσπαθώ να κρατήσω τα γέλια μου και όταν βλέπει ότι δεν τον φιλάω "σφίγγει" τα φριδια του και ενώνει τα χείλη του σε μια ισια γραμμή, ώστε να κάνει μια νευρική φάτσα. "Μμμμμμ." μουγγριζει υποτίθεται εκνευρισμένος και κρατάω την μύτη μου για να μη γελάσω. Μου ξεφεύγει όμως ένα μικρό γελακι και εκείνος ρίχνει όλο το σώμα του πάνω μου με αποτέλεσμα να πεθάνω από ασφυξία.

"Ι-ιαν...πε-πεθαίνω.." Προσπαθώ να πω ψιθυριστά μιας και έχει πλακώσει και τις φωνητικές χορδές στον λαιμό μου. Τότε έτσι ξαφνικά σηκώνεται γυμνος και βγαίνει από το δωμάτιο.

Τι σκατα;

Τι έγινε τώρα και σηκώθηκε έτσι; βασικά τι έπαθε; μια χαρά στο κρεβάτι ήμασταν για πιο λόγο απλα να σηκωθεί και να φύγει. Αααα όχι κύριε Ιαν, έχεις να δώσεις εξηγήσεις.

Τυλιγω το σεντόνι γύρω μου και με αρκετά νεύρα πάω να βγω έξω από το δωμάτιο. Την ώρα όμως που πάω να βγω ο Ιαν πετάγεται έξω από την πόρτα και φωνάζει. Εγώ Ρίχνω μια τσιριδα και από την τρομάρα μου κοπαναω την πορτα, με αποτέλεσμα να του έρθει στην μούρη.

"Είσαι ηλίθιος παιδάκι μου;;" του φωνάζω και ξανανοιγω την πόρτα. Εκείνος κρατάει με τα δύο χέρια την μύτη από τον πόνο και τον ακούω να γελάει. "Έπρεπε να έβλεπες την φάτσα σου." λέει γελώντας και με κάνει να θέλω να τον χτυπήσω.

Θα τον φιλήσω μετά για να περάσει αλλά θα τον χτυπήσω πρώτα.

Εγώ νευριασμένη γυρνάω την πλάτη μου και κατευθύνομαι πισω στο δωμάτιο μου όμως εκείνος με πιάνει σε στυλ νύφης και από το ξάφνιασμα ριχνω άλλη μια τσιριδα. Με πετάει μαζί με αυτόν στο κρεβάτι και βρισκομαστε τώρα ο ένας δίπλα στον άλλον.