Bu gün yine yazıyorum yalnızlığımla baş başa kaldım karanlık bir odada yalnızlığımı hissediyorum saatin tik tak sesini duydukça kalbim yine acıyor bugünde korkuyla yatağıma gidiyorum belki bu gecede ağlayacağım belki dünkü gibi yine ağlayarak uyuya kalacağım neden olduğunu sormayın anlatamıyorum kelimeler gözümde yaş olup dökülüyor istemsizce kimseden izin almadan dökülüyor.
Özgürsünüz diyorlar ya özgur olan tek şey gözyaşlarım birde hayallerim dun gece bir 3 yıl geriye gittim kosarak top oynadığımız kumlari havaya attığımız sonrada azar yememek için gizlice eve girdiğimiz yere gittim 2 kişiydik bir ben birde kardeşim koskocaman sahanın ortasına oturdum saatlerce ağladım saat 10 olmuştu 3 yıl önce sorsan aklımın ucundan geçmezdi orda ağlayacağım orası bizim için eğlenceydi ordan her sabah kahvaltı yaptığımız balkona baktım eksikti biseyler onun orda olmadığı o kadar eksikti ki kalbimde hissediyordum yokluğunu ne olucaktı ki sonumuz yada ne olabilirdi?
Çaresizim gittikçe zorlaşıyor hayat zor dedikce hayat ekleniyor üstüne bir sürü yük nasıl aşıcam ben bu yükü nasıl kaldıracağım derin bir nefes alıp tekrar mi başlamalıyım hayata yoksa yalnızlığıma mahkummu kalmalıyım?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İÇ SESİM
ChickLitKendi duygularını dile döken umudu ve hayalleri peşinde koşan mutluluğu ve korkusuzca yaşamayı öğrenmek için belkide biraz yazmak gerekiyor Bende yazmayi deniyorum iyi okumalar
