It's Raining Again (one shot)

It's Raining Again

[It's Raining Again by grand]

Dedicated to the ones who has still remaining painfrom their past. To let those pain go away you have to let go and let someone come in and love you for who you are now.

+++++++

"umuulan na namn 'no?" Oo umulan nanamn. sya pala si Ms.Manoka sya ang aking Manager. Part-time ako dito sa starbuck, this is my 4th day. Si Ms.Manoka ang nagyaya sakin dito sa part-time na 'to, salamat kay Ms. Manoka mag kaka-pera ako this week.

"ah Summer ito na yung order nang table 7 oh" sabi ni Ms.M, i call her that sometimes ang haba kasi nang pangalan nya eh. Binigay nya sakin ang tray merong dalawang Caramel Frappucino.

binigay ko sa table 7 ang kanilang order at nagpunas nang mga table. pag tapos ko may nagkuha nang attention ko. Isang lalake black haired and wearing glasses. nakaupo malapit sa entrance his beside the window. Ngayon ko lang sya nakita, eh almost lahat nang costumer na pumupunta dito kilala ko kasi its the same person everyday. 

Minasdan ko sya, mukha syang malungkot nakatunga-nga sa isang strawberry cake sa harapan nya habang ini-inom nya ang kanyan Latte. Ang weird nya kasi mag smi-smile sya pagtitignan nya yung cake tapos bigla nalng sya si-simangot.

Nde ko na sya tinignan baka sabihin nila na stalker ako. Pumunta ako kay Ms.Manoka at Tinanung ko sya.

"Ms. Manoka kilala nyo po ba yung nakaupo dun malapit sa window?" tanong ko. 

"Ah pag every friday sya yung lalake na lagi pumupunta kasama yung--" nde na natapos ni Ms.Manoka ang sasabihin nya kasi dumating na ang kanyan kaibigan na lagi pumupunta sa ganitong oras.

Mga ilang minuto din umalis na yung lalake. Pero yung strawberry cake nde pa nagagalaw pero na-ubos namn nya yun Latte nya. Nilinis ko na yung table. Dumaan si Alex, the same age kami saka part-time din sya dito pero mas matagal sya, mukha nang nag wo-work na sya dito full time eh.

"Alex kilala mo ba yung lalake kanina dito sa table 9?" tanong ko sakanya pero nde nya din alm. Nde ko alm kung bakit interasado ako sakanya. Ang alm ko lang parang may magneto na gusto ko kami i-pag dikit para i comfort ko sya. bakit ko saya i co-comfort?

6 pm na uuwi na ako, kailangan ko lang maglinis nang mga table at uuwi na din ako. Pagkatapos ko lumabas na ako nang shop pero nandun parin si Ms. Manoka kasi mga 8 pa sya u-uwi. 

Nasa harapan lang ako nang door nakatingin sa mga ulap habang pumapatak ang ulan sa aking kamay, habang tinitignan ko unti unti ako nalulungkot. bakit nga ba? yung na namn ba?

Nilabas ko ang aking umbrella at binuksan ito pero nagulat ako kasi andito pa sya. Yung lalake na nakaupo sa table 9. 

tinignan ko sya mukha na namn syang malungkot, pinag-mamasdan nya lang ang ulan habang pumapatak to sakanyang kamay. Gusto ko sya tanong kung bakit sya malungkot baka ma weird-an lang sya sakin.