Karanlığın Esaretinde

Bağlantı

Yürüdükçe sis artıyordu, neredeyse önümü göremiyorum her yer bembeyaz olmuştu bi anda...
"Off!!! Aman tanrım! Başım aaa çok acıyor." Bir ağaca çarpmıştım. Evet zaten ne bekliyorum sis o kadar yoğun ki hiçbir şey görmüyorum. Böyle olacağı belliydi. Biran ki baş dönmesi ile birlikte kendimi yere bıraktım o kadar sert çarpmıştım ki başım kanıyordu. "Umarım derin değildir yüzümde aptalca bir izin kalmasını istemiyorum." Birkaç dakika daha oturduktan sonra kendimi toparlayıp yerden kalktım. Sisin ortadan kalkmış olması dikkatimi çekmişti, sanırım hayatımda hiç bu kadar mutlu olmamıştım. Sis ortadan tamamen kalktığında dikkatimi karşımda bulunan eve benzeyen eski ve ürkütücü bir yapıt bulunuyordu. Bu da ne olabilir di ki yani burada ne işi vardı? bahçemde. Doğrusu hala bahçemdeysem. Çok merak ettim ve dayanamayıp yakınlaştım, incelemeye koyuldum. Giriş kapısı arıyorum buldum da fakat kocaman bir asma kilit vardı. Anlaşılan içeriye giremeyecektim. Üstünde bulunan şekiller dikkatimi çekti. Bir sürü sembol ve benzeri çizimler vardı. Neyi işaret ediyorlardı acaba.Eve ilk taşıdığım zamanki dolapta duyduğum ses geldi aklıma çünkü burada o dolabın anahtarı duruyordu. Egildım ve anahtarı aldım. Bu görüntü daha da beni heyecanlandırıyor, korkumu tamamen yok ediyordu fakat kurt seslerini duymakla birlikte korkum yeniden gelmişti...

Sonradan fener ışıklarını görmeye başladım ve de köpekleri. Öyle düşünüyorum ki babamlar beni merak etmiş ve arama başlamışlardı. Seslerin geldiği yöne doğru koşmaya başladım. Sana şükürler olsun tanrım babam ve arama ekibi karşımda duruyordu, koştum ve babamın boynuna atladım sımsıkı sarıldım.
"Tamam kızım korkma ben yanındayım, biz burdayız korkulacak birşey kalmadı." O an birşey diyemedim, yutkundum ve koluna sıkı bir şekilde tutunup yürümeye başladım. Evet şimdi farkettim, doğru düşünmüşüm bahçemizde değiliz. Demek ki hava iyice kararıp sis çöktüğünde farketmeden ormana geçmiştim. Artık ne kadar ilerlediysem henüz bahçemize varamadık. Sonunda evimi görünce sevineceğim hiç aklıma gelmezdi. Annemi gördüm  biandan  da kazı arabaları çalışmaya devam ediyordu. Annem bizi gördü ve koşarak geldi. "Oh tatlım nerelerdesin seni merak ettik." Korktuğumu bu yüzden de konuşmak istemediğimi belli ettim odamı işaret ettim. Annem beni odama çıkardı daha sonra ise yanımdan yavaşça ayrıldı. Onun ayrılması ile birlikte kendimi sıcak duşun altına bıraktım. Ağaca çarpıp düştükten sonra kıyafetlerim ve saçlarım çamur olmuştu. İyi bir duş kendime gelmeme yeterdi. Suyun altındayken olanları düşündüm o orman , o ev gerçekten ilginç duruyordu. Biraz daha durduktan sonra bornozuma sarılarak çıktım. Aynanın karşısına geçip alnıma baktım fazla derin değildi bu yüzden iz kalmazdı sanırım. Saçlarıma krem sürdüm ve taramaya başladım. Gerçektençok güzel saçlarım var *ego* . Kurutmakla uğraşmadım ve saçımı yanımdan ördüm ve giyinmek için kıyafet aramaya başladım. Pandalı pijamalarımı ve Kartalli pofuduklarımı giydim. 'Açım' evet birden açım diye bağırdım. Hiçbir şey  yememiştim.

Aşağı mutfağa inip buzdolabını karıştırmaya başladım. Dikkatimi hiçbir şey çekmemiş olacak ki kendimi ocağın başında buldum. Pankek yapacaktım. Evvveett pankek çok seviyorum. Yaparken babamı gördüm. "Kızım bu saatte bu mu yenir hiç iyi beslenmiyrosun." 'Canım istedi ama bu son.'

Gülümsemeyle yetindi başıma bir öpücük kondurdu "Sana birşey oldu diye çok korktuk. Anlatmak istermisin? " 'Babaaa lütfen daha sonra konuşsak?' diye masum köpek bakışlarımı kullandım. "Peki sen bilirsin." Diyerek yanımdan ayrıldı. Pankekimi yedikten sonra odama geçtim hafif enstrümantal bir parça açtım, yatağıma uzandım ve kitabımı okumaya koyuldum. O sıra da uyuya kalmışım zaten.

'Koşuyorum, birşey beni kovalıyor off!  Lanet olsun nereye kaçacağım. İşte o eski yapıt ama bi dakika çok güzel aa başım dönüyor çok karanlık bu da ne aman tanrım dolap dolapta kapalı kaldım bu kutu da ne off.' "Ilayda"
Yatağımdan zıpladı ter içindeydim inanmıyorum rüyaymış oh rahatladım. Ama o evle bu dolabın ne alakası vardı.  Merak ediyorum bu dolabı açmalıyım.