Normal Şartlar Altında

Figüran Oyuncu

Dışarı bakıyorum sen yoksun.her zaman hayalini kurduğum o pis sokak lambasının altında yoksun yine.saatler geri alınıyomuş bugün.ona bile kızamıyorum

bir saatimizi çalıyolar bizim.geceyi bir saat daha kısaltıyolar.gecenin ne kadar zoruna gitmiştir bu ses çıkaramaz ama.oda bana benzer zamanla azalıyor.

Zaman senle aramıza bir zorluk daha çıkarıyor.seninle olduğum en kısa gecennin bitşinde yoksun.canımını yakıyor olmayışın.hissedemiyorum birşey.ağlamak istiyorum azizim

saatlerce ağlamak.kağıtları ıslatsın gözyaşlarım.ben enn çok figüran oyuncalara üzülürüm.En çok acıyı onlar çeker.sen hiç gördünmü çok tutmuş bir dizide çirkin birini.

göremezsin çünkü onları hep figüran yaparlar.Diziyi onlar çevirir.Onlar sayesinde hep olay olur.ama onları kimse umursamaz.kimse onları hatırlamaz.gözönünde olup da ahatırlanmamak ne acı şeydir.

ne kadar güzelsin ya

o kadar yakarsın canımı

ağzından çıkan vuruyor yüreğime ağlayamıycak kadar acıtıyor bu acı canımı

beni neden sevemedin diye soramıyorum sana

sol elimle yazamıyorum sana bu mektubu

olamıyorum herkes gibi

bağışla

kuramıyorum özgürlük cümlesini aşk ile yanyana

koyamıyorum düşlerimde seni bir başkasının yanına

bakamıyorum dudaklarının kenarına

kan kokan anadolu gibi yalvarıorum sana

uğra bir pazar sabahı rüyama

benim hiç uçurtmam olmadı

üzülüyorum buna

sanada üzlüyorum

nasıl sevdim ben seni

şüphesiz isminden sonra dilimden tanrı çıkıyor

sevmiyceksin beni biliyorum

bende sevmiyorum kendimi

özlemin kimseyi sevdirtmiyor

koyamıyorum ellerimi başına..