Το αγόρι της διπλανής πόρτας #WattFunGr

Κεφάλαιο 21

Πήδηξα στο κρεβάτι δίπλα απο τον Άρη ο οποίος ετοίμασε μια ταινία θρίλερ. Κρατούσα αγκαλιά το μαξιλάρι μου ενώ έτρωγα πατατάκια.

Η ταινία άρχισε και στρέψαμε όλη μας την προσοχή σε αυτή. Σε μια τρομακτική σκηνή έχωσα το κεφάλι μου στο στήθος του Άρη κλείνωντας τα μάτια μου ενώ μετά άρχισα να γελάω με το πόσο φοβήθηκα.

"Εγώ δεν φοβάμαι. Είμαι άντρας" είπε περήφανα αλλά αμέσως σιώπησε. "Ω γαμώτο, αυτό ήταν-" σχεδόν να πηδήξει φωνάζωντας. Ύψωσα το φρύδι μου ρίχνωντας του ένα βλέμμα 'αλήθεια' αφού η συγκεκριμένη σκηνή δεν ήταν και τόσο τρομακτική.

"Πρέπει να είμαι προσεχτική να μην με πάρει ο ύπνος ξανά στο δωμάτιο σου" είπε όταν θυμήθηκα την τελευταία φορά και χαμογέλασα. Ένα μικρό χαμόγελο σχηματίστηκε στο πρόσωπο του λέγοντας "Εμένα δεν θα με πείραζε".

"Εντάξει τότε, πήγαινε γρήγορα στο υπόγειο. Όχι ότι υπάρχει φάντασμα εκεί ή κάτι τέτοιο και θα σε σκοτώσει και το ξέρεις. Αλλά πήγαινε" μιλούσα στην κοπέλα στην ταινία σαρκαστικά και ο Άρης απλά συμφώνησε μαζί μου.

Μόλις αντιλήφθηκα πως κρατούσα το χέρι του Άρη πολύ σφιχτά απο την νευρικότητα μου για το τι θα γίνει στην ταινία αφού ήμουν τόσο απορροφημένη σε αυτήν που δεν κατάλαβα πόσο σφιχτά τον κρατούσα. "Συγνώμη" του είπα αφήνωντας το χέρι του. Χαμογέλασε βάζοντας το χέρι του στην πλάτη μου τραβώντας με κοντά του έτσι ώστε το κεφάλι μου να ακουμπήσει στο στήθος του. Με κρατούσε έτσι μέχρι το τέλος της ταινίας.

Η ταινία τελείωσε και πήρα το μαξιλάρι μου καληνυχτίζοντας τον χαμηλόφωνα βγαίνωντας απο το δωμάτιο του.

Πήγα στο δωμάτιο μου, ήταν θεοσκότεινα και όταν κάθισα στο κρεβάτι μου ήταν κρύο και άδειο. Μπήκα γρήγορα κάτω απο τα σκεπάσματα κοιτώντας γύρω μου μπας και δω κανένα δολοφόνο με πριόνι.

Έλεγα στον εαυτό μου ότι ήταν απλά μια ταινία αλλά εξακολουθούσα να φοβάμαι να κλείσω τα μάτια μου. Μέσα σε λιγότερο απο δύο λεπτά, τα παράτησα, σηκώθηκα απο το κρεβάτι παίρνωντας ξανά αγκαλιά το μαξιλάρι μου και πήγα πίσω στο δωμάτιο του Άρη.

Άνοιξα σιγά σιγά την πόρτα και τον είδα να φτιάχνει το κρεβάτι. "Φοβάμαι" παραδέχτηκα κάνοντας puppy face κοιτάζοντας το πάτωμα.

Χαμογέλασε και μου έδειξε με τα μάτια του να πάω να ξαπλώσω στο κρεβάτι του. Αυτό το παιδί χαμογέλα πολύ.