Her aklıma geldiğinde, oturur soluma bir şey.
Sonra derim kendi kendime;
"Bak; gökyüzü, kuşlar,
kelebekler ve vücudundaki her bir hücre yaşıyorken,
sen, sen niye ölüyorsun her saniye.."
Birden onca şarkının, şiirin cesedi belirir gözümde.
Acaba yokluğun bahane mi?
Şiirlere sarılmak,
Şarkılarla uyumaktı, ölmekti belki de hayalim.
Bilmiyorum Zeytin Gözlüm!
Bende bilmiyorum.
Ve ben şunu iyi biliyorum ki;
Can Yücel boş yere laf etmez;
"Birini unutmak zorundaysak, bunu sindire sindire yapmak gerek.
Çünkü aklın zamansız öldürdükleri yürekte amansız dirilirmiş."
Bunu anlamak için vakit geç.
Zira zamansız bir saatte,
Amansız olmuş gönlümde dirilişin.
Üzgünüm Zeytin Gözlüm!
Ben seni unutmak için sevmemişim..
30.04.2016
Salı
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Ankanın Küllerinden
PoetryKırılmış, yarım kalmış bir kalbin hikayesi bu. Unutulmuş bir kalp. Bir yanı hep eksik. Gözleri, elleri hep yalnız. Sahip olduğu tek şey AŞK..
