Ανοίγω τα μάτια μου και αντικρίζω το θυμωμένο βλέμμα της Κατερίνας.
«Τι συνέβη;» ρωτάω και προσπαθώ να ανασηκωθώ. Νιώθω το κεφάλι μου βαρύ.
«Εσύ θα μου πεις.» λέει με ύφος όλο νόημα.
«Δεν καταλαβαίνω τι εννοείς.» λέω μπερδεμένη. Ετοιμάζεται να μιλήσει όταν ένα απαλό χτύπημα στην πόρτα την κάνει να καταπιεί τις λέξεις της. Η πόρτα ανοίγει και βλέπω τον Πέτρο να στέκεται με βλέμμα ανήσυχο.
«Ξύπνησες;» με ρωτά και κάνει ένα βήμα
« Όχι, ακόμη κοιμάμαι και μιλάς στο ολόγραμμά μου.» γέρνει το κεφάλι του στο πλάι και γονατίζει δίπλα στην Κατερίνα.
«Λοιπόν σε ακούμε, τι καινούργιο δοκίμασες πάλι;» περιμένει μια απάντηση, την οποία φυσικά δεν είχα. Άλλη μια προσπάθεια για να σηκωθώ, τα καταφέρνω και απομένω να τους κοιτάζω.
«Δεν έχω ιδέα για ποιο πράγμα μιλάτε.» η Κατερίνα ξεφυσά, πιάνει τα μαλλιά της ένα κότσο και σηκώνεται να φύγει. Κοντοστέκεται.
«Ειλικρινά δεν μπορώ να σε κρίνω για αυτά που κάνεις. Απλά μην περιμένεις να τα αποδέχομαι όλα. Πρέπει να ξεκόψεις από τα ναρκωτικά. Δεν μπορώ να δώσω παραπάνω ευκαιρίες Νάνση. Πλησιάζεις τα όρια μου. Πρόσεχε, γιατί ένα πρωί μπορεί να ξυπνήσεις και να μην είμαι εδώ.» μου ρίχνει ακόμη ένα βλέμμα και πάει στο σαλόνι.
«Τα σκάτωσα έτσι δεν είναι;» μουρμουράω μέσα από τα δόντια μου. Μου ρίχνει ένα χαμόγελο και κάθεται στο κρεβάτι δίπλα μου.
«Δε φαντάζεσαι πόσο»
Η μουσική είναι υπερβολικά δυνατή για τα γούστα μου. Περιττό να αναφέρω ότι δεν ήταν καν από το είδος που άκουγα. Στηρίζω το σώμα μου σε ένα από τα ψιλά τραπέζια και παρακολουθώ τη Μαρίνα να συζητά με έναν συμμαθητή μας. Προφανώς της άρεσε. Γέλασα μόνη μου.
«Ποιο είναι το αστείο φρικιό;» λέει μια φωνή πίσω μου. Γυρίζω και αντικρίζω την Ελίνα ντυμένη νοσοκόμα. Όσο ντυμένη μπορούσε να ήταν με το μικροσκοπικό δερμάτινο λευκό φόρεμά της.
«Αυτή τη στιγμή;» ρωτάω και ισιώνω τους ώμους μου. Εκείνη χαμογελάει με ειρωνεία
«Ναι φρικιό, αυτή τη στιγμή» Κάνω πως το σκέφτομαι
«Εσύ» λέω απαλά και πιάνω το κινητό μου από το τραπέζι. Δώδεκα παρά πέντε. Το κλειδώνω και βηματίζω προς το μέρος της φίλης μου. Την πιάνω από τη μέση.
VOUS LISEZ
Κρυστάλλινα Δάκρυα
Fiction généraleΗ Εμίλια μια Δαίμονας αναλαμβάνει να φρουρεί τη μικρή Νεφέλη ως που να ορίσει τη μοίρα της. Ο Αλέξανδρος αναλαμβάνει καθήκοντα προστάτη ως αντιπρόσωπος των Αγγέλων. Το μίσος και η απέχθεια που νιώθουν ο ένας για τον άλλο είναι φανερό. Όμως μετά από...
