Yalnızlığın öfkesi

377 13 3
                                    

O sabah yine yatakta oturup saatlerce düşündü.Herkes bu kadar küstah olmak zorundamıydı?? Kimse anlamıyordu onu yada anlamak istemiyordu. baş ucundaki jileti dudaklarının arasına yerleştirdi ve dudaklarını sertçe birbirine bastırdı. Bunu seviyordu acıyı‚ acı çekmeyi... dudaklarından kanlar süzülürken hıçkıra hıçkıra başını yastığa gömdü... Hak etmiştim, bunu çok hak etmiştim diye tekrarladı içinden binlerce kez... dudakları paramparça olmuştu ama o mutluydu kendine zarar vermeyi seviyordu....

aniden telefon çalmaya başladı arayan eski sevgilisiydi...o eroin bağımlısı çocuk ... sahi biraz toz almayalı kaç gün olmuştu?? son stok ne zaman tükenmişti?.... istemsizce telefonu açtı

- ne var ne istiyorsun yine?? 

+ tabiki de seni...

- mete senin yüzünden eroinsiz yapamaz hale geldim gerzek bana acilen bir poşet toz  lazım

+ biraz sakinleş bebek akşam o parkta buluşalım işimizi hallederiz

Sinirli bir şekilde telefonu kapattı.

mete aylar önce ona tecavüz eden bi şerefsizdi aslında onu uyuşturucu bağımlısı yapmıştı...bu çocuktan neden hala kurtulamıyordu??

Yayımlanan bölümlerin sonuna geldiniz.

⏰ Son güncelleme: Feb 01, 2014 ⏰

Yeni bölümlerden haberdar olmak için bu hikayeyi Kütüphanenize ekleyin!

Yalnızlığın öfkesiHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin