Canın önünde oturan yaşlı kadının gözyaşları dışarıda yağan karla yarışıyordu.Zaman ne kadarda çabuk geçmişti,dünki çocukluğu gözlerinin önünde bahçede kardanadam yapmaya çalışıyordu,elleri soğuktan donmuş,burnu kıpkırmızı,pabuçları ıslandığından ayaklarını hissetmez olmuş,sırtındaki mavi,kırmızı anarak kimbilir kimin eskisiydi;kısa sarı saçları karla birlikte esen rüzgardan yüzüne geldikçe eliyle itip kardanadamını yapmaya devam ediyordu,öylesine acelesi vardıki ne üşüdüğünün nede etrafta olup bitenin farkındaydı,yanına songülün bile geldiğini fark etmemişti son bir hamle ile kardanadamın gözlerinin yerine taşları yerleştirdi tam karşısına geçip bakacakken ,songül elindeki kartopunu büyük bir zevkle aytenin yapmış olduğu kardanadamın üzerine attı şımarık bir tavırla gülerek zordan duran kardanadamı parlayan rugan çizmeleriyle tekmelemeye başlamıştı,ayten öyle şaşkın ve her zamanki gibi suskun tavrıyla yapma diyemedi, birkez daha songül kazanmıştı ve ona aşağılaycı tavrıyla bakyordu ayten ağlayarak eve koştu.Evde kimse yoktu çünki annesi apartmanda oturanlardan birisinin ev temizliğine gitmişti ayten şimdi üşüdüğünün farkındaydı ellerini oğuşturarak ısıtmaya çalıştı henüz gözlerindeki yaşları kurumadan burnunu elinin tersiyle siliyordu ev çok soğuktu annesi "benim geleceğim zaman sobayı yak fazla odun, kömür gitmesin" diyordu o nedenle asla sobayı yakamazdı ama şimdi çok üşüyordu ve yıkaması gerken çamaşırlar banyoda onu bekliyordu bir,iki çalıçırpı alıp hemen sobayı tutuşturmaya çalıştı, gözleri soğuktan yanağından akan gözyaşlarını hissetmiyordu.
Devam edecektir..!
