Munting Tinig (Mga Tula At Alingawngaw)

Iisa

Sa isang malamig na gabi,
Ang dalawa ay magiging isa
Kahubaran ay ikukubli
Sa lilim ng buwan at mga tala.
Habang naka-upo sa bawat mga hita;
Mga kasilinan ay dahan-dahang iginigiya,
Papasok ang isa,
Sa nakabukang bukana.

"Ahhhh..."

Sabay na buntong hininga,
Nang init ay malasap sa loob ng ginhawa,
At ang bukana na mamasa-masa,
Ay unti-unti nitong sinamba.

Mainit,
Mapusok na mga halik,
Pinagsasaluhan na puno ng pananabik.
Habang bawat balakang;
Heto't umiindayog pasalubong,
Pasulong at pasalang,
Sa tempong marahan.
Na sa kalaunan
Habang kasilanan ng isa't-isa'y sabay na tinignan
Ito'y bumulong taglay ang mga matang malamlam,

"Ibuka mo pa na maigi ang magkabilang labi, mahal. Upang mabilis na pagpasok ng tagdan ko'y mas maramdaman."

Kanyang utos,
Sa pagitan ng ginagawang pag-ulos,
Ay agad nitong sinunod.
At ang marahan na pagngud-ngod,
Ay napalitan nga ng mabilis na pagyugyog.

"Sarap" na halinghing,
Sunod-sunod na daing.
Tila musika kasabay ng malakas na hangin.

"Mahal..."

Sambit ng isa'-isa sa boses na garalgal,
Laman ay pagtangi at pagmamahal.

"Ahhh..."

Likod nito'y umarko,
Tanda na naabot niya ang dulo;
Sa tamanag anggulo,
Nang kanilang mabilis na pagbayo.

"Oohhh.."

Daing kasabay ng pagpilig ng kanyang ulo,
Pagbuga ng katas sa kanyang dulo;
Na sumisirit sa kabila ng kanilang paghangos na tila naghihingalo.

Ang pagkuyom ng laman,
Sa matigas at mahabang tagdan.
Ang pagsingaw ng init sa bawat katawan,
Kasabay ng nakakabaliw na sensasyon na nararamdaman.
Maging yaring pinaghalong katas,
Na masaganang umaagos palabas;
Mula sa kanyang mumunting hiyas,
Ay mga simbolo rin ng isang pag-ibig na wagas.