New version but I still dunno kung my errors pa ba. But rest assured na maayos ayos na itong basahin.
Dedicated to Lee Ann Maglacion.
✏-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
It's been five years.
Excited na akong bumalik.
Pero ang tanong?
May babalikan pa ba ako?
💔-----------------------------------------------------------------
"Mhe? Sigurado ka na ba na aalis ka?" Malungkot na tanong niya sa akin.
"Oo Mhe. No choice na ako. At'saka hihintayin mo naman ako diba?" Saglit siyang natigilan nang marinig niya ang tanong ko.
"Syempre naman Mhe no! Hihintayin kita kahit gaano pa yan katagal!" Masiglang sagot niya pero hindi naman umabot ang kasiyan nito sa mga mata.
" I love you Mhe!" And he kissed me in my forehead
"Aishitero , sayonara!"At pilit akong ngumiti. Sa totoo lang ang sakit! Sobrang sakit na mawalay ka sa minamahal mo.
Ako nga pala si Yuki Takashi,16 years old. Half Japanese at half Filipino pero I live with my mom here in the Philippines. Si dad kasi busy sa business namin kaya hindi namin siya kasama dito ito namang si Darrel Chua boyfriend ko one and half year na kami.
At ngayon ay nandito siya sa airport at nagpapaalam sakin.
Sa ayaw at sa gusto ko man ay kailangan kong pumunta ng Japan. May sakit kasi ang dad ko kaya pinapauwi na kami ni mom sa Japan.
Kaya ito kami ni Mhe nagdradrama.
Sobrang mamimiss ko tong lalaking to. Ang tagal naman kasi eh five years! Pero dahil para sa kapakanan naman ito ni Dad ay wala na akong magagawa.
"Mhe tumawag ka ha? Kung hindi ay magtatampo talaga ako!" Sumimangot pa siya. Naku! Ang cute ng kulugong to!
"Oo na sige na Mhe. My mom is waiting na kasi eh. Tapos kiniss ko siya sa cheeks.
"Oay, bye Mhe!" Paalam ko at tumakbo na ko papunta kay mom.
"Oh honey okay ka lang ba?"Tanong niya sa akin nang mapansin niyang ang tamlay ko. Kasi naman gusto ko nang umiyak kanina. Kaso ayaw kong ipakita kay Mhe na nasasaktan ako.
"Yes mom I'm okay!" Sagot ko kay mom. Sinungaling!
Napangiwi nalang ako sa naisip ko.
"Oh siya tara na?" At nagsimula na kaming maglakad.
I'll miss you Mhe!
Natulog lang ako buong byahe.
After a couple of hours at dumating na kami sa mansyon namin sa Japan.
------------------
During 5years
Third persons POV
While nag-aaral si Yuki sa Japan ay minsan din ay siya ang nag aalaga sa dad niya. Nag pursige siyang mag-aral at nang maka uwi na siya sa philipinas dahil namimiss na niya ang lalaking nag papasaya sa kanya. Miss na miss niya ito. Minsan ay naiitatanong niya sa sarili kung mahal pa ba siya nito. Kung hindi ba siya nakalimutan nito at higit sa lahat ay baka mayron na itong ibang mahal at kinalimutan na siya.
At nang lumipas ang limang taon ay nag paalam siya sa daddy niya na uuwi na siya ng Pilipinas.
At pumayag naman ito. Ang saya nga niya na pinayagan siya ng daddy niya.
BINABASA MO ANG
Five years separation
Short StoryIt's been five years. Excited na akong bumalik. Pero ang tanong... May babalikan pa ba ako? ------------------- One Shot story by Namienamix
