ontvoerd door de maffioso

11

'Hoi' zei ze.

'Wat doe jij hier?'

'Nou ik kom een dealtje met je sluiten.'

'Wat voor een deal?'

Isa liep om de tafel heen en ging tegenover hem zitten. 'Als ik voor jou zing dan vertel jij mij wat je weet.'

Hij beet op zijn lip. 'Klinkt aantrekkelijk, toch?'

'Ja...maar ik zeg niks! Ik verraad mijn familie niet.'

Isa zuchtte. 'Luister dit is de enigste keer dat ik voor je zal zingen.'

'Best' zei hij na even nadenken.

'Jij begint' zei ze.

'Nee jij.'

'Nee want dan kan je zeggen dat je het lied niet mooi vond en niks zeggen.'

'Waarom zou ik dat doen?'

'Ik ken jongens zoals jij.'

'Maar hoe weet ik dat jij je aan je woord houd?'

'Oké, fair enough. Pap, wil je twee keer op het raam kloppen als ik me altijd aan mijn woord houd en één keer als ik dat niet doe.'

Haar vader klopte twee keer op het raam. 'Zie je' zei ze.

'Nou best, ik begin. Wat wil je horen?'

'Ik wil weten waar mijn moeder is en of ze nog leeft en wat je weet over die moord.'

'Ik begin met de moord' zei hij 'het was een spion die vroeger voor de politie heeft gespioneerd, maar hij moest in drugs gaan handelen en werd ontslagen. Toen mijn oom daarover hoorde liet hij hem vermoorden. En nu over jouw moeder. Een paar dagen voor jij zou komen is ze naar een privé eiland van de familie gegaan. Ik weet alleen dat het eiland niet wordt bewoond en er een kasteeltje staat. Je moeder is daar opgesloten. Er leven alleen een paar slaven en 6 bewakers. Die zijn best streng.'

'Waar ligt het eiland?'

'Het ligt voor de Italiaanse kust en is niet heel groot.'

'Oké' zei Isa 'weet je nog iets anders?'

'Nope, en nu moet je zingen.'

Isa begon eerst te neuriën en toen te zingen. Het liedje heette diamonds. Nadat ze klaar was liep ze weg en ging bij haar vader, Lisette en de commissaris staan. 'Dat heb je goed gedaan' zei de commissaris.

'Dus we gaan nu op zoek naar het eiland en mijn moeder?'

'Ja' zei Lisette 'en ik denk dat we daar de Italiaanse politie voor moeten inlichten.'

'Zij gaan dan op zoek naar haar' zei de commissaris.

Ze keek op de klok. 'Isa loop je even mee?'

'Waarom?'

'Ik heb een verrassing voor je.'

Isa knikte en liep achter de commissaris aan naar haar kantoortje. In haar kantoortje zei de commissaris: 'Ga maar even zitten.'

Isa ging zitten en de commissaris ging op haar stoel zitten. Na één minuutje kwamen er een man binnen, daarna kwam nog iemand binnen die heel hard riep: 'Isa!'

Isa keek om en zag Sofia staan. Ze sprong op en gaf haar zusje een dikke knuffel. 'Waarom ben je hier?'

'Ik moet mijn vader overhalen voor mij af te staan voor adoptie.'