Recovery

41. Clocks

Song: Clocks

Artist: Coldplay

Lights go out and I can't be saved

Liberty's POV

Όταν τα βλέφαρά μου άνοιξαν δεν υπήρχε πια σκοτάδι. Λαμπρό φως έβαφε τους εκρού τοίχους ακόμη πιο κίτρινους και το δωμάτιο φαινόταν πιο ζεστό απ' ότι το αισθανόμουν. Μου πήρε μερικά λεπτά να συνειδητοποιήσω πως είχα ξυπνήσει. Κοιμόμουν και είχα ξυπνήσει. Αυτό θα έπρεπε να με κάνει χαρούμενη, έτσι; Θα έπρεπε να αισθάνομαι ξεκούραστη. Εγώ γιατί εγώ δεν ένιωθα τίποτα;

Το τελευταίο πράγμα που θυμόμουν πριν με καταπιεί το σκοτάδι ήταν το πλάκωμα στο στήθος και η αίσθηση του ότι τα πνευμόνια μου είχαν πάρει φωτιά. Είχα καιρό να πάθω κρίση πανικού, προτού έρθουν τα πάνω κάτω στην ζωή μου και ο πανικός γίνει η καθημερινότητά μου. Ξεροκατάπια και ο κόμπος στον λαιμό μου κατέβηκε κάπως παρακάτω.

Ανακάθισα. Το σώμα μου είχε ελευθερωθεί από τα ρούχα που φορούσα την χθεσινή νύχτα. Η μακριά μπλούζα που χρησιμοποιούσα για πιτζάμα κάλυπτε το κορμί μου και δεν μπόρεσα από το να αναρωτηθώ αν όλα όσα θυμόμουν από χθες είχαν συμβεί στην πραγματικότητα. Τα μαλλιά μου έφερναν το άρωμα του καπνού και πείστηκα πως κάποια στιγμή είχα χάσει τις αισθήσεις μου.

Σηκώθηκα από το κρεβάτι μου και ντύθηκα πρόχειρα. Άφησα χωρίς απαντήσεις τις ερωτήσεις που τριβέλιζαν το μυαλό μου αφού δεν είχα ιδέα τι απαντήσεις να δώσω. Ποιος με έφερε σπίτι; Κατάφερα να πάρω την σκόνη; Αυτό με έκανε να κοιμηθώ; Πόσες ώρες κοιμόμουν; Γιατί αισθανόμουν ακόμη σαν κουρέλι; Έφτιαξα τα μαλλιά μου σε ένα ψηλό κότσο και βγήκα για το σαλόνι.

Είχα μια περίεργη αίσθηση από την στιγμή που τα μάτια μου άνοιξαν. Εκτός την μόνιμη ζαλάδα μου και τις αναταράξεις των οξέων στο στομάχι μου, είχα ένα προαίσθημα, ένα φόβο που απλωνόταν στα σωθικά μου σαν ιός. Ίσως για αυτό να έφταιγε η νεκρική ησυχία που υπήρχε στο σπίτι. Είχα καιρό να ξυπνήσω σε ένα τόσο βουβό σκηνικό. Μήπως ακόμη ονειρευόμουν; Σαν ζώο που το ένστικτό του το προειδοποιεί πως πρόκειται να δεχτεί επίθεση από στιγμή σε στιγμή, μπήκα στην κουζίνα με τον φόβο μου σιγά – σιγά να κατευνάζεται. Ήμουν ακόμη μόνη.