Yine karanlık bir yerdeydim.Çok korkuyordum.Dışarıdan seslerin geldiğini duyuyordum, fakat ne kadar bağırıp,içinde bulunduğum nesneyi tekmeliyor olsam da kimse yardım etmiyordu.Aksine gülüyorlardı.Ben ise o... o karanlığın içinde boğuluyordum.Karanlık... benim için boğulmak gibiydi.Biri gelip boğazınızı sıksa,nefes alamasanız nasıl hissederdiniz.Ölüm korkusuyla karşınızdaki kişiye vurmaya çalışırdınız.Fakat her zaman vurmakta başarılı olmazdınız.Daha sonra ise ölürdünüz.İşte karanlık benim için böyle bir şeydi.
Dışarıda ki gülme sesleri gitmişti.Fakat kimse kapıyı açmıyordu.Demirden bir şeyin içindeydim, soğuktu.Nefes alamamaya başladım.Ölüyordum.Sonra biri kapıyı açtı.O kadar zamandır içerideydim ki gözüm karanlığa alışmıştı.Bir anda kapı açılınca önümde ki kişiyi ve etrafımı göremedim.Ellerimle gözlerimi ovaladım.Yavaş yavaş görmeye başlıyordum.Karşımda ki kişi kimya hocamızdı.Nedense bu öğretmene karşı hep yakınlık duymuşumdur.Öğretmenle bir süre konuştuktan sonra sınıfıma geri döndüm.
Okul bitmişti ve eve geri dönmüştüm.Annem ve babam çalışıyordu. Ailenin tek çocuğuydum.Bu yüzden evde tektim.Herkes tek çocukların şımartıldıklarını düşünür fakat durumumuzun çok ta kötü olmamasına rağmen diğerleri gibi şımarık değildim.Çantamı odaya koydum ve salona indim.Televizyon açıp izlemeye başladım,ve... kapı çalmıştı.Kargo gelmişti,program yazmayla ilgilendiğimi söylemiş miydim?İki senedir bununla uğraşıyorum.Ama okuduğum okulu bitirdiğimde farklı bir meslekle uğraşacağım.Kargo paketini açmaya başladım.İşte yeni bilgisayarım.Kurmaya başladım ve yaklaşık otuz dakikada bitirdim.Akşam olmuştu,bugün çok yorulduğumdan ailem gelmeden yemek yedikten sonra yattım.Yarın başıma neler geleceğini bilmeden.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Karanlık
AdventureHer zaman karanlık fobim olmuştur.Bunu bilen okul arkadaşlarım bunu bana karşı kullanarak sürekli benle uğraşırlardı. İşte benim hikayem...
