Ölümüne Dek

"Unutamıyorum"

Başkalarına göre bugü mükemmel. Eski ben'e göre de. Ama artık eser yok ki ondan. Bana göre şu an cehennemin ateşsiz hali gibi. Herkes mutlu. Bu can yakıyor. Sadece uyumak istiyorum. Uyumak ve birdaha hiç uyanmamak. Ama okul var. Yaşamam gereken ama yaşayamadığım bir gençligim, yıllarım var.

    Lise ikiye yeni geçmişken, mutlu olamam gerekirken ben aşık oldum. Hemde sular seller gibi. Unutmaya, hayatımı devam ettirmeye çalıştım. Olmuyor, yapamıyorum.

   Babam beni okula göürmek için ısrar etti. Bende 'Tamam' dedim. Arabayla giderken yolda O'nu gördüm. Sinanım. Fısıldayarak 'Canım sevgilim, nekadar da mutlusun. Bu neşen beni benden alıyor.'Demeye kalmadan el salladığını farkettim. Elinin dogrultusunda baktım ve hayal kırılıklarından yüzüm düştü. Sanki iki yaşındaymışım da şekerim elimden alınmış gibiydim.

Sude'ye el sallıyordu...

     Bir anda hayat bana zindan oldu. Kendimi sorguladın ve kendi içsesimle şunu söyledim "Umursama, görmemişlikten gel. Okulun her günü onu göreceksin. Gerek öpüşürken, gerek sarılırken...