Adana Ceyhan doğumlu olan Kayhan Opalay yani ben 5 yaşıma kadar Adana'da yaşadım ve babam hapise girdiğinde İstanbul'a annemle birlikte anneannem ve dedemin evine geldik ve artık orda yaşamımıza devam ettik ve orada okula başladım ve yaz tatillerinde Adana'nın yumurtalık ilçesinin Ayvalık köyünde yaşayan Dedem ve babaannemin yanına gidiyordum aslına bakarsanız onları çok herkesten daha çok seviyorum niye derseniz devamını okuyun neyse okula başladım ve üçüncü sınıfa kadar böyle devam etti ve babam hapisten çıktığında beni yanına aldı ve köye götürdü artık evim yuvam herşeyim orasıydı orada okula başladım ve tam 6 sene 5i köyde olmak üzere orada okudum Dedem ve babaannem ile yaşadım hayatımın en güzel yıllarıydı babaannem felçli olduğu için hep ona yardım ederdim bana tam 6 sene baktı her sabah okula kaldırdı kahvaltımı hazırladı anlicağımız herşeyi en güzel şekilde yaptı bana annem ve babamdan fazla emek verdi bu yüzden Dedem ve Babaannem benim en değerli iki varlığım 2 sene ilçede okula gittim köyden servisle giderdik köyde güzel ve sağlam kardeşlik kurdum kahpeside vardı adamıda ama küslük yoktu kız gibi iki sene mal gibi geldi geçti alışma falan filen derken okulda fazla dikiş tutturamadım derslerim konusunda ama 1den fazla zayıf dersim olmazdı kızlar falan beni hoşaf gibi gördü arkamdan sümsük malın teki diye dalga geçtiler ve bizi 6. Sınıfta başka bir ilçeye göndermek zorunda kaldılar ve bizim gibi iki köyü daha orda Yen'i bir sınıf olduk ama hepsini tanıyordum yani o sene ben baya bir patladım futbolda yetenekliydim okul takımı maçları oldu ve başarılı maçlar çıkardık ve finalde eski okulum karşımıza geldi ve maça gitmiştik eski sınıf arkadaşlarım beni tanıyanlar eski okuldan insanlar işte geldiler destek vermeye kendi okullarına bende serip serpilmiştim boyum uzun hafif yakışıklı gözler bendeydi ve ben 2 gol atıp şampiyonluğu getirmiştim eski hocalarıma karşı kazandığımız kupayşa eğlenip coşmuştum ve o sene bitikten sonra 7. Sınıfta bizi yumurtalığa geri yolladılar ve herkesin gözünde çok tehlikeli ve ulaşılamaz gibiydim o bana mal salak diyen eski sınıftaki kızların hepsi peşimde divane oldu biriyle çıktım diye diğerleri o kıza düşman oldu gidip kızın abisine falan dediler çekemediler yani sonra bende sikmiğim lan ananınızı dedim hiç biriyle konuşmadım ve 6. Sınıfta suskun olan bizim sınıfın kızları yumurtalığa gelince hepsi oruspu oldu onlarda açıldılar falan yani ama bende yumurtalığa gelince hiç birini sikime takmadım böyle devam etti 8 olduk ve son senemizdi hayattaki en değerli arkadaşlık kurduğum zamandı ve hala o arkadaşlarıma o kadar hasretim ki farklı farklı sınıflardan kızlı erkekli bir tayfa yapmıştık ve çok iyiydi 8. Sınıfta kimseyle çıkmadım ama 7de çok can yakmıştım ama sekizde dostluk ve arkadaşlıklarım için hep yaşadım o kadar güzel ve özel günlerdi ki çok iyiydi yani ve sene sonu oldu okul bitti hepimiz ayrıldık sonra babam gidip Ceyhan'da ev tuttu benim için ve okulu orda kazandım çok iyi bir puanım yoktu ama yinede normal iyi bir liseye gittim ve yinede köyden kopmadım her hafta sonu babaannemi görmeye giderdim babam işte olduğu zaman evde tek olurdum açıkçası babam olmadımı daha rahattım neyse liseye başladık ve bazılarıyla yaz aylarında çoktan yani ve bazılarıyla da okul başladıktan sonra aramız bozuldu kızlar sadece erkeklerde sıkıntımız yok yani ve hala devam dostluğumuza aynı sevgiyle liseye çök güzel başladım ortaokul gibi boşvermedim ve daha ilk dönemde babama istediği karneyi hediyesini verdim ama ikinci donemde biraz boşladım ama yinede ortalamam çok iyiydi yarım puanla belgeyi kaybettim ve karneden bir gün öncesi perşembe akşamı babama anlattım bana okul falan bitti git çalış falan dedi bende anneme anlattım annemde teyzemle eniştem falanla konuşmuş karneyi aldım ve akşamına İstanbul'a gittim babam karne günü karneye baktı açıklamamı yapınca biraz yumuşadı ve seneye için söz verdim sonra İstanbul'a geldim ve köyde kaldığım snelerde götümde sanki kurt varmış gibi hep İstanbul'da okumak İstanbul'a falan gelmek istiyordum ama tam bir eşşeğim çünkü orası buradan bin kat güzel geldim ve Ramazan bayramonda babama okulu bırakıp çalışıcam falan dedim ve annemle falan konuştu babamda aksi bir adamdı açıkçası anneme esip gürledi ve ertesi gün benden habersiz annemi aramış ve ikna etmiş benim geri gitmem üzere bende salak gibi mal gibi sanki İstanbul'da bir bok varmış gibi babamla aramızda ki hayati çok önemli sırları babamla aramda olan konuları bütün özelimizi gittim anneme falan anlattım salak gibi ve annem bunalrı öğrenince dedi ki gitmiceksin oraya bir daha falan filan neyse kurban bayramına kadar babamla konuşmadık ve kurban bayramında aradım bayramlaştık falan akşamına annemi aradı benden habersiz benim gelip gelmememle alakalı annem gelmicek demiş babamda tehdit etmeye başladı annemde anlattığım bütün sırları babama karşı kullandı ve babam beni sildi artık benimle konuşmuyor çok üzülüyorum neyse okul falan başladı ben çok pişman oldum ve anneme söyledim annemde bana hak verdi olumlu konuştu ortaokulda ki hocalarımla lisedeki hocalarımla falan konuştum napabiliriz diye bir senemiz gitmesin peşindeyim yani sonra annem eniştem ve teyzemin evine misafirliğe geldi bende teyzemde kaliyorım eniştemin yanında çalışıyorum diye annem geldi neyse eniştemle okul konusunu konuştular ve eniştem Yok dedi diye annemde öyle bir döndü ki eniştem onca şeyden sonra dedi ki eğer okumak istiyorsan babanın yanına git dedi annemde ona destek çıktı ve aynısını dedi eğer babam Benimle küsmeseydi giderdim ve bir daha benim hayatımda İstanbul ve içinde ki hiç bir insan olmazdı bundan sonra ne annem ne de başka birşey hiç kimse olamazdı herkesi silerdim ama her şey için çok geçti şimdi çalışıyorum pardon hamballık yapıyorum günlük ciğeri beş para etmez insanların adamların makara sebebi oluyorum ben kendime aynada bakınca o kadar çok utanıyorum ki sen nasıl bir insansın diye kendimden iğreniyorım şimdi sonum ne biliyor Musunuz hayatımdan bir sene boşu boşuna gitti ben seneyi bekliyorum okula başlamak için içimde buruk bir baba sevgisi İçimde Allah'a olan oZlemim ve korkum kadar büyük olamasada Dedem ve babaanneme olan öZlemim var ne yapacağımı bilmiyorum dert sahibi oldum düşünmekten her şeyi unutuyorum hastalık sahibi olucam diye korkuyorum dertten kederden diye geceleri düşünmekten yatamıyorum bakın bu yazıyı saatler 03:56 yı gösterirken yazıyorum ve yarın 08:20de gitmem gerek ben napayım şimdi bana bir şeyler söyleyin dostlarıma anlatıcam ama onlarda okula gidiyor onlarında derdi vardır sıkıntıları vardır diye anlatmıyorum ama derdime bir ortak arıyorum çünkü cidden çok kötüyüm ya Benimle iki kelam edecek insanlar varsa beklerim herkes kendine iyi baksın Allah'a emanet olun eğer yazıyı okurda bu adama bir dert ortağı olayım dersen ismimi sona yazıyorum o isimden bulursun beni
Kayhan Opalay..
