Bir gün yine okuldan gelmiştim. Okulum özel bir okuldu zengindim kısacası herkesin istediği her şeye sahip bır kızdım sürekli yanımda olan bir anne ve babam vardı ama okulda çok yalnız hissediyordum kendimi . Neden mi? Çünkü arkadaşım yoktu.
Herkes sadece beni aşağılamak, biraz hakaret edip, eğlenmek için yanıma geliyordu. Evet sadece bunun için. Gitmek bile istemiyordum o okula. Adımımı iceri attığım andan itibaren o igrenç bakışlara maruz kaldığım icin. Peki neden okul değiştirmiyorsun diye soruyorlardı nedeni beni o okula bağlayan bir kisi vardı..
O da Cem. O da digerlerinden farksız degildi aslında. Doğru düzgün hiç yüzüme bakmıyor bakınca da igrenerek bakıyordu sadece.. Ama seviyordum ben onu hemde o kadar saf duygularla o kadar masum duygularla seviyordum ki.Bir kez olsun farketmedi beni hep sordum kendi kendime gercekten bu kadar mı değersizdim onun gözünde... Bu kadar mı ezik birisiydim. Bu kadar mı farkedilmez birisiydim?
Bir Can vardı beni seven her halimle, tüm ezikliğimle yanımda olan, ama iste ben ona o duyguları beslemiyordum , besleyemezdim de Cem'i sevdikçe. Ondan baskasını istemiyordu kalbim. Sadece o olsun hayatımda baska kimse olmasın ona bile razıydım..
Okuldan gelmiş yine gün boyunca aşağılanmış, ezilmiş oldugum icin ağlıyordum. Can yanımda olmak istemiş ama ben yalnız kalmak istedigimi soyleyip reddetmiştim onu. Annem kapımı çaldı o sıra. Gel veya git diyemedim çünkü ağladığımın farkına varırdı hemen. Bir kaç kez seslendi cevap vermeyince içeri girdi..
O halimi görünce annem ne oldugunu sordu;
+Gözlerimin yaşını silerken yok bir sey dedim
- Neden ağlıyorsun o zmn kızım yine neler oldu okulda dedi
+Anne bıktım artık dedim surekli ezilmek için mi doğdum ben diye sitem ettim.
-Annem tmm kızım sen ağlama, bundan sonra da senin ağlamana izin vermeyeceğim dedi
Bu cümle içimi rahatlatmıştı...
+O nasıl olacak anne dedim
-Değişeceksin kızım kimse seni tanıyamayacak bile sen merak etme ben her şeyi ayarladım, yarından itibaren spor yapacaksın, cok iyi bir doktor da buldum senin için gözlüklerinden de kurtulacaksın, aglamayacaksın bundan sonra dedi
-Sevinçle anneme sarıldım ve iyiki varsın anne dedim
Ertesi gün yine okula gittim ama mutlu bir sekilde çünki artık degisecektim herkes yine gün içinde bir sürü dalga geçti benimle, ilk defa hiç birini dinlemedim bile aldırmadım dediklerine Can ile takıldım. Cem'i izledim acaba sever miydi beni Gizem gibi? Onun için hissettiklerini bana karşı da hisseder miydi? Bunu cok merak ediyordum.
Okul çıkışı Can' a bir isim olduğunu söyleyip ayrıldım. Annemin dedigi spor hocasının yanına gittim ve hemen hazırlıklara başladık bana çok iyi gittiğimi bu sekilde devam edersem cok kisa bir sure icinde bu kilolardan kurtulacağımı soyledi...
Çok mutluydumm..
Spordan sonra gözlüklerimden kurtulmaya annemin ayarladıği doktora gittim. Doktor cok iyi bir kisiydi cok sevecendi. Gözlüklerimden kurtulmuştum.
Eve oyle bir gidisim vardi ki o kadar mutluydum ki anlatamam. Annem ve babam kapıda karşıladılar benii ikisi de cok güzel oldugumu beni daima sevdiklerini söylediler.
Bir kac hafta devam etti bu degisim sureci..
Bu sure icinde kilolarımdan, gözlüklerimden, giyim tarzımdan, gardırobumdan, telefonumdan kurtuldum.. Babam ise bana hediye olarak bir porsche aldı..
Ertesi gün icin sabırsızlanıyordum ,bakalım okuldakiler ve en onemlisi Cem bu halime ne diyecekti???
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Farkeder mi?
Novela Juvenil"Cem" adını bile seviyorum senin, tıpkı senin Gizem'i sevdigin gibi... Onu o kadar çok kıskanıyorum ki , o kadar çok istiyorum ki ona baktığın gibi bana da bakmanı, beni de farketmeni o kadar çok istedim ki... Ama hiç bir zaman bu istediklerim olmad...
