"Hyung ဘာျဖစ္တာလဲ. . .
က် ေတာ့္ကိုစိတ္ဆိုးတာလား. . .ဟုတ္လား. ."
". . . . . . ."
"Hyung. . .အာ့လိုႀကီးမေနနဲ႕ေလဗ် ာ
က် ေတာ့္ကို. .တခုခုေတာ့ေျပာပါအံုး"
". . . . . ."
"Hyung. ."
SeHun. .ေဘးနားမွာထိုင္ေနတဲ႕ JunMyeonကို လွမ္းဖက္ဖို႕လက္လွမ္းမိေတာ့မွ. . .
"ငါ အဲ႔ဒါေတြမႀကိဳ က္တာ SeHun. . ."
"ဘယ္လို!!. . .ဘာကိုလဲHyung. ."
"မင္းဒီေန႕ေက် ာင္းမွာ. .ငါ့ကို
လိုက္ဖက္ေနရတာလဲ. ."
"အဲ႔ဒါကိုမႀကိဳ က္ဘူးေျပာခ် င္တာလားHyung. ."
"ဟုတ္တယ္. . ."
"က်စ္. .Hyungလြန္တယ္မထင္ဘူးလား. . .
Hyungနဲ႕က် ေတာ္ရဲ႕ဆက္ဆံေရးက သာမန္မွမဟုတ္တာ. .ဒီေလာက္ေလး. ."
"ေအး. .အဲ႔ဒီသာမန္မဟုတ္တဲ႕ဆက္ဆံေရးေႀကာင့္ ဒီေလာက္ကေလး ကို, ကိုငါ့တို႕သတိထားေနရမွာဘဲ. . .ငါတို႕ကိုေစာင့္ႀကည့္ေနတဲ႔မ် က္လံုးေတြအမ် ားႀကီး. . ."
"အဲ႔ဒါေတြကိုHyungကေႀကာက္တတ္ေနတာလား. . ."
"ဟုတ္တယ္. . .ငါေႀကာက္တယ္. . .ေယာက်္ားအခ် င္းခ် င္းဆိုတဲ႕စကားရဲ႕ေနာက္က သူတို႕ရႈံ႕ခ် ကဲ႔ရဲ႕ ႀကမယ့္စကားေတြကို ငါေႀကာက္တယ္. . ."
"ဒါဆိုHyungဘာျဖစ္လို႕က် ေတာ့္ကိုျပန္ခ် စ္ခဲ႔ေသးလဲ. . .ဘာလို႕က် ေတာ့္အခ် စ္ကိုလက္ခံခဲ႔လဲ. ."
"SEHUN!!. ."
"ေတာ္ျပီ. . .စာဆက္သင္ႀကတာေပါ့. . .က်ေတာ္
ဘာမွဆက္မေျပာခ် င္ေတာ့ဘူး. ."
SeHun. .သူ. .ေရွ႕မွန္စာပြဲခံုေပၚမွာ အသင့္ရွိေနတဲ႔ဖန္ခြက္ရွည္ထဲကလိေမၼာ္ရည္ကို တစ္ခါတည္းအကုန္ေမာ့ေသာက္ပစ္လိုက္မိသည္
. . . . .
အာ့လိုေတြခနခန မေတြးစမ္းပါနဲ႕. . . . ေသြးမေႀကာင္ခ်င္စမ္းပါနဲ႕Hyungရာ. . .
JunMyeonလည္း . . .အလိုမက် စြာနဲ႕ စာတြက္ေနေသာ ေဘးကSeHunကို ေငးငိုင္စြာႀကည့္ေနမိရုံသာ. . . .သူမွားသြားျပီလား. .
"စိတ္ဆိုးသြားတာလားSeHun. . ."
"ဒီအပုဒ္ကို မွန္လား မွားလား စစ္ေပးပါ. ."
