ჰეროინი [ ტომი I ]

146 თავი (ინტიმი)

გუ ჰაიმ კიდევ ერთხელ დაისხა ლუბრიკანტი ხელზე, დარწმუნდა რომ საკმარისად ბევრი იყო, ძლიერად მოუჭირა წელზე ხელები ინს, ღრმად ჩაისუნთქა და ნელ-ნელა წაიწია წინ.

ინმა ამ მომენტში დახუჭული თვალები ფართოდ გაახილა, სუნთქვა გაუჩერდა, სახის გამომეტყველება გაეყინა, მხოლოდ მის ყელზე არსებული ვენის ფეთქვა მიუთითებდა იმაზე, რომ ის ჯერ კიდევ ცოცხალი იყო.

გუ ჰაი გაჩერდა და თითქოს აღარც სუნთქავდა, ელოდება ინის შემდგომ რეაქციას. იმის დანახვაზე, რომ ინი არც ყვიროდა და არც ტიროდა, გუ ჰაიმ შვებით ამოისუნთქა და გაიღიმა.

- „ამჯერად უკეთესია ხომ? ხომ ვამბობდი, რომ აღარ გატკენდი." - კმაყოფილია გუ ჰაი.

რამდენიმე წამის შემდეგ ინძა სტუპორიდან გამოვიდა. ავადმყოფივით გამოიყურებოდ და უცებ დაიყვირა:

- „წადი შენი! კიდევ დაგიჯერე! ესაა უკეთესი?! ამის ატანა შეუძებელია!"

გუ ჰაი გაჩერდა და მას უნდობლად შეხედა - „შეუძლებელია ატანა? კი მაგრამ მე ყველა, სამივე თითი შევიყვანე და მერე შევედი, ინსტრუქციის მიხედვით ყველაფერი უპრობლემოდ უნდა ყოფილიყო!"

- „სამი თითი, სამი თითი......" - კბილი კბილზე ჰქონდა ინს დადებული სიმწარისგან და ისე ლაპარაკობდა, - „როგორ გგონია სამი თითი საკმარისია?! შენ რაც მანდ გაქვს მაგისთვის ყველა, ხუთივე თითია საჭირო!!"

გუ ჰაიმ მხიარულად ასწია წარბები მაღლა - „შენ ახლა შემაქე და კომპლიმენტი მითხარი?"

ინძა ძალაგამოცლილი მუცელზე წევს და თავის თავს ეჩხუბება ფიქრებში <<ესე მოგიხდება! ვერა და ვერ სწავლობ ჭკუას საკუთარ შეცდომებზე! მან გითხრა, რომ მეტს აღარ გატკენდა და შენც დაუჯერე?!>>

გუ ჰაიმ ისევ ნელა შეიყვანა თითები, ამ მოქმედებაზე ინმა მუშტი შეკრა ისე ძლიერად, რომ მისმა ფრჩხილებმა ხელისგულებზე კვალი დატოვეს. გულმკერდით ლოგინს მიჯაჭვულს უკვე მეტის ატანა აღარ შეეძლო და განგმირული ხმით დაიყვირა.