I

361 0 5
                                    

         ส่งเมื่อเวลา 00.14 น.

         'เฮ้ ฉันโทรหาทั้งวันนี่ไม่รับเลยนะ'

'หวังว่านายคงไม่ลืมนัดพรุ่งนี้หรอกนะ ให้ตายเถอะหายหัวไปไหนวะกัปตัน'

'ถ้านายไม่มาตามสัญญา เราจบกัน ไม่มีข้ออ้างข้อแก้ตัวอะไรทั้งสิ้น'

'ตามนั้น'

ดวงตาสีฟ้าอ่อนเป็นประกายกำลังจรดจ่อไปกับหน้าจอโทรศัพท์ และข้อความของคนสำคัญที่ส่งมาตั้งแต่เมื่อวาน ใบหน้าหล่อเหลาแสนจะอ่อนโยนตอนนี้เคร่งครึม เขาขมวดคิ้วเล็กน้อยแล้วใช้นิ้วเลื่อนไปดูสายที่ไม่ได้รับเมื่อวาน '365 miss call' เห็นแล้วสตีฟโรเจอร์ส ผู้ที่เป็นถึงกัปตันอเมริกาฮีโร่กู้ชาติถึงกับต้องนั่งกุมขมับ "โดนแน่เลยเรา"

"เฮ้ จะถึงเป้าหมายแล้วนะ นายเป็นอะไรรึเปล่า" เสียงทุ้มเอ่ยขึ้น แล้วย่ำฝีเท้ามาใกล้หลังเห็นท่าทางแปลกๆของเพื่อน

"เปล่า ไม่เป็นไร"

"เฮ้ แซมสงสัยกัปตันอเมริกาเมาเครื่องอ่ะ นายพาบินไปหน่อยสิ" สิ้นสุดเสียงนี้สตีฟก็หันควับขึ้นมามองหน้าเพื่อนรวมรบทันที ถึงเป็นเพื่อนรักก็เหอะ เล่นไม่รู้จักเวล่ำเวลามั่งเล้ยยบัคกี้ เฮ้ออ

"จะดีหรอวะ ปีกนก จะไปสู้ไอพ่นได้ไง" แซมพูดขึ้นนี่ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าหมายถึงใคร โอ้ยยยยย นึกถึงสตีฟก็แทบจะโดดจากเจ็ตของชิลลำนี้เพื่อกลับไปหาคนๆนั้นใจจะขาด แต่ก็นะภาระกิจก็ต้องทำให้เสร็จ

"เงียบน่า" สตีฟปราม แต่แก้มก็แอบแดงเหมือนกัน

"ไม่เจอแค่วันเดียวถึงกับเครียดเลยหรอกัปตัน"แซมยังกอดอกพูดต่อพร้อมยิ้มน้อยๆ

"เค้าเรียกคิดถึงหรือเปล่าเจ้านก"

"เออนั่นแหละ เดี๋ยวนะ แล้วฉันก็ไม่ใช่นกเว้ยบัค"

"อ่าวๆโทษทีๆ"

ตอนนี้สตีฟมองสองคนตรงหน้าแล้วกรอกตาไปกับความน่ารำคาญนี้ อะไรเนี่ย นี่เขาติดมากจากใครบางคนหรือเปล่าเนี่ย โอ้ยย คิดถึงเว้ย!!

I had a date [stony]Where stories live. Discover now