Ertesi sabah okula gitmek için yola koyulmuştum. Nedense aklımdan ismi hiç çıkmıyor acaba dün neler yaptı veya bugün neler yapacak , kim bilir tekrar okula gelecek mi? diye yolda düşünüp durdum. Aklımdan bir an olsun çıkmıyordu ve bu aylardan sonra tekrardan başıma gelen en güzel histi. Duygularımın tekrardan var olduğuna inanmıştım. O gün dersten hiçbir verim alamadım derslere kendimi veremedim her dakika dünü düşünüyordum. Okul dağıldıktan sonra eve doğru yola koyulmuştum. Bir an önce kardeşini almaya gittiği okula doğru yürüdüm ilerde bir taksiye atladım. 10 - 15 dakika sonra okuldaydım bankta oturmuş kardeşini bekliyordu. Beni fark etmemesi için biraz çekindim ama geçti beni görmüştü. Şaşkın ama tatlı bir gülümseme kapladı yüzünü beni benden alan. O karşılaması sonucunda ayaklarım ona doğru koşar adımlarla gitti resmen, yanına oturdum kalbim duracak gibiydi sadece birbirimize baktık ve güldük baya sohbet ettik en son noktayı ise yine o koymuştu;
- Gamzelerin çok tatlı.
Beklemediğim anda duyduğum bir cümle adeta içimde kelebekler uçuşturdu.
- Çok teşekkür ederim.
Diyebildim sadece, o anda kardeşi yanımiza geldi o istemesede evlerinin az yakınına kadar eşlik ettim onlara mahalleden biri görmesin diye gelmemi istememişti haklıydı aslında ama içim rahat etmezdi. Onları bıraktım ve vedalaştık. Eve nasıl geldiğimi bile bilmiyordum ama bugünü unutmayacağımı biliyordum. Yemeği yedikten sonra erkenden yorgunluğuma yenik düşüp uyumuştum...
Arkadaşlar uzun zamandır yeni bölüm atmamıştım sınavlar olduğu için bu aralar sık yeni bölümler atacağım begendiyseniz okumaya devam edin sizleri seviyorum iyi günler dilerim :)
