Bir kaç saat sonra uyanacağım ve okula öğrencilerimin lise sınavında ter dökmelerini izlemeye gideceğim. İyi bir liseye gitmek için birbirleriyle yarışacaklar.
Peki gidecekleri lise gerçekten iyi bir lise mi olacak? Berbat bir eğitim sisteminin içinde okullar nasıl iyi olabilir ki? Ülkemizdeki eğitim sözde öğrenci merkezli, bireysel farklılıklara saygılı ve öğrencileri ilgileri ve yetenekleri doğrultusunda eğitip yönlendirmeye çalışır. Sözde diyorum çünkü bu kocaman bir yalan. Yaptığımız tek şey çocuklarımızın beynini yıkamak.
Onlara mutlu olmak istiyorsan bunları öğrenmelisin, mutlu olmak için ödevlerini yapmalısın, iyi bir mesleğin olursa mutlu olursun diyoruz. Yalan... Onlara bunlarla mutlu olacaklarını söylüyoruz ama ulaşacakları mutluluk sadece toplum, kültür ve devlet tarafından öğretilmiş sahte bir mutluluk.
Çocuklarımızın gerçekten mutlu olmalarını istiyorsak onların hayal kurmalarına izin vermeliyiz, bu hayallerin peşinden koşmalarını sağlamalıyız. Onların hayallerini söndürüp yerine bayat mutluluk vaatleri koyduğumuz sürece mutlu bir toplum olamayacağız. Gün geçtikçe kapalı ve ruhsuz bir ülke olacağız, gün geçtikçe bağımlı ve üretkenlikten uzak bir toplum olacağız.
Böyle bir eğitim sisteminde öğretmen olmak gerçekten üzücü. Öğrencilere iyi bir sosyal statünün,iyi bir hayat olduğunu öğretmek... Mutluluklarını başkalarının onları ne kadar mutlu zannettiği ile ölçmeleri gerektiğini öğretmek gerçekten üzücü.
