"Dex kelan uwi mo dito?" bungad ng kaibigan kong si Janice pagkabukas ko nang Skype.
"Sa birthday ni Lovely" tipid na sagot ko. Bigla naman nangunot ang noo niya..
"Sigurado ka ba?" may halong pag-aalala ang tanong niya.
"Oo naman. It's been 5 years. Kaya kona" then I put a smile on my lips.
"Hmmmm.... sigurado kang kaya mo na silang harapin?"
"Oo nga. Hayyy.... oh siya, mamimili pa ko ng regalo kay Lovely. Ingat. See youk soon" kumaway at nagflying kiss ako sakanya.
"Ge. Take care sis. Bye!"
naglog-out na ako sa Skype. Nagbihis na at pupunta na ako nang mall.
I'm Andrex Lein Corez, 25 yrs young. I'm working here ay South Korea sa isang hotel.
Hmmmmm.... Uuwi na ako nang Pilipinas next week. Kaya ko na ba? Pero dapat kayanin ko.
*** Feb. 15,20**
Nasa NAIA na ako. Kakadating lang ng eroplano.
Pilipinas....
Nakakamiss rin pala....
Wala na akong kasama dito. Si Mama at Papa nasa US. Only child lang din ako.
"DEX!!"
I heard someone's calling my name.
"OMG! JANICE!!"
Nagyakapan kaming dalawa. Hindi ko ineexpect na susunduin niya ko.
"Kamusta ka naman? At ang Korea?" tanong niya nang sumakay kami sa kotse niya. Umuunlad narin to. Manager siya nang isang restaurant.
"Ayos naman ako. Maganda parin naman ang Korea"
Minsan na akong binisita ni Jan at ni Julian (asawa ni Jan) sa Korea noong honeymoon nila.
"Oh siya, alam ko pagod ka. Tulog ka muna. Gisingin nalang kita"
Nag-nod ako pagkatapos pumikit na.
"Dex! Nandito na tayo!"
Dahan-dahan komg minulat ang mata ko. Bumungad sakin ang isang malaking bahay. Hindi naman malaking malaki pero 3 floors ito.
"Dex!" may tumawag nanaman sakin at alam ko kung kaninong boses yun. Kay Bea, ang pinakamatalik kong kaibigan noong high school at college.
"Bea!" nagyakapan kami at nagkamustahan. Dinala niya kami sa garden. Nagsisimula na ang party.
"Honey! Halika dito! Nandito na si Dex" tinawag ni Bea ang isang matipunong lalaki. Humarap siya at muntik na akong matumba nang makita ko siya.
Ang gwapo niya. Ay hindi.. Lalo siyang gumwapo. Kaharap kona siya... after 5 years. Kaharap kona ulit siya. Ang lalaking pinakamamahal ko.
"Dex! Huy!"
"Ay! Oh! Bakit! Yah! Brent! Brent Salvador!!!" (__ __) Nawiwindang ako sakanya.
"Long time no see Lein" ngumiti siya sakin. LEIN. Yun ang tawag niya sakin.
Umupo kami sa mga seats na nakareserve para samin. Tinawag naman ni Brent si Lovely.
"Baby say Hi to Ninang!" sabi ni Bea. Nshihiya naman si Lovely kasi ngayon niya lang ako nakita. Pinagproxy lang kasi ako ni Jan nun.
"Hi ninang!"
"Hello! Ang ganda mo naman. Bagay sayo tong binili kong gift" nilabas ko yung damit na regalo ko sakanya , lumapit siya sakin at kiniss ako sa cheeks. Kinandong ko naman siya.
"Ninang Jan, do you have a husband?" biglang tanong ni Lovely. Natawa naman kaming lahat.
"Oo naman. Si tito Julian and we love each other so much!"
"Oh I see, mom and dad also love each other. Right mom dad?"
"Ofcourse baby." sagot ni Bea.
"How about you dad? Do you love mommy?"
Pigip ang hininga ko sa tanong ni Lovely.
"O-ofcourse, b-baby" mautal utal na sabi ni Brent. At tumingin sakin.
ang sumunod na tanong ni Lovely ang nagpatigil saming lahat.
"E ikaw ninang Dex do you have a husband?"
"Wala e baby."
KATAHIMIKAN...
"Pero nagkaron na po kayo nang boyfriend?"
Tumingin ako kay Bea. Ngumiti siya. Sign na okay lang na sabihin ko.
"Oo naman. I love him so much to the point that I let him go"
"Why you let him go?"
Biglang nagflashback sakin lahat nang nangyari. I bit my lower lip to prevent my tears from falling.
"Para may matawag kang Papa"
***************************
