Chasing Mr.Rebzz

Prolouge

I dont know if im lost. Nakarating na ako ng SM Bacoor at ito na't malapit na akong lumuha. But I wont cry, I will never let my tears fall, I'll stay strong and wait until my wish come true to life na may tatawag sa akin at tatanungin kung na'san na ba ako, kung malapit na ba ako, kung okay lang ba ako, at kung gusto ko ba na sunduin nya ako.

But no, there's no more hope na nananalantay sa katawan ko, I keep on praying and counting my wrong dids kung bakit ba ito nangyayari sa akin pero walang nangyari, hindi ko alam ang lugar na ito dahil hindi ako galang tao, taong bahay ako kung tutuusin. Hindi ako umaalis ng walang kasama but right now, I'm all alone in the dark and left no hope.

I want a hug, a forehead kiss from him like he usually do when we where kids and an assurance na magiging okay ako. I waited until something came up in my head at naisipan na magtanong. I dont usually talk to peoples kaya nauutal utal ako. Naghanap ako ng mukhang matinong kausap sa paligid but then, I back out. Lahat sila ay lalaki, mukha silang lasing at madalas ay mga naninigarilyo. Madami akong dala dahil galing ako sa lola ko which is nanghihina na, kung bakit ako maraming dala ay yun ay maraming pinabaon sa akin ang lolo ko.

I live in a dorm sa Laguna, and now I'm completely lost, I hate my life for being alone, yes, I'm.alone. My parents? They live on their own, si mom ay may bagong pamilya and so does my dad na minsan lang akong kamustahin, siguro mga dalawang beses lang sa isang taon but my mom visit me two or three times a week pero minsan hindi nya ako nabibisita dahil na rin sa bagong family nya at sa business nya na sakin nya gustong ipamana.

Moving on, naalala ko na naman ang magagaling kong magulang kaya ayan! Medyo naluluha na ang mga mata ko. Mabuti at madilim kaya hindi nila ako makikitang lumuluha. I wish he was here. Kung sana ay nandito sya sa philippines ay baka tinawagan ko sya para masundo ako, although hindi na kami ganun ka-close. Pakiramdam ko ay inugatan na ako sa kinatatayuan ko. I'm so done. My thoughts are already calling for kamatayan and I don't like it.

Ilang years na din simula nung umalis sya papuntang states, I'm so full of regrets dahil hindi ko napagtapat sa kanya ang feelings ko until now. Dahil na rin siguro sa nalaman kong may girlfriend na sya. Ilang beses ko silang nakitang masaya, gusto ko din maging masaya para sa kanila pero hindi manlang magawang tumawa kasama sila.

He ignored me until he flew away to states, no calls, no texts ang no Nothing. Sya lang ang friend ko na tinuturing kong bestfriend. I felt so alone na I tried to kill myself pero nagalit lang sila, naisip kong 'wag kumain pero syempre, hindi ko nagawa. Tsk. Oo na! Hindi ko naman kase natiis ang mga malalanding pagkain sa kusina sa dorm ko kaya hala! Lamon lang Lhyra! Kaya mo yan! I sighed heavily ng mapansin kong pinapasaya ko mag-isa ang sarili ko.

He was my childhood sweetheart that turned into one of my childhood memories...