The badboy and the nerd

hoofdstuk 5 "begraafplaats"

{BEWERKT}

Pov Lizzy
Ik ga voor het eerst weer naar de begraafplaats van mijn moeder. Het werd weer eens tijd, mijn vader zuurde al dat ik er eens heen moest, maar ik kon het gewoon nog niet aan. Het is ongeveer een kwartier lopen naar de begravenis en vanaf daar 10 minuten lopen naar huis. Dat is gelukkig dus prima te doen.

Na zo'n 15 minuten te hebben gelopen kom ik aan bij de begraafplaats. Ik zet mijn fiets in het fietsenrek en zet hem opslot. Ik zoek de grafsteen van mijn moeder en na een tijdje zie ik hem. Ik ga er voor staan.

"Het spijt me mam" zeg ik zacht

"Sinds jij er niet meer bent is alles zo anders, ik mis je. Ik verpest alles, ik wilde dat je gewoon bij me was voor altijd" zeg ik zachtjes.

Ik kan het niet meer houden en begin zachtjes te huilen, als ze er nog was zou alles anders geweest zijn.

Pov Mike
(Dit was al iets eerder)
Ik sla een weg eerder in dan dat ik normaal doe en zeg gedag tegen de jongens. Vandaag is het precies 1 jaar geleden dat mijn moeder is overleden. Ik bijt op mijn lip zodat ik niet ga huilen. Ik mis haar vreselijk. Ik heb vandaag een roos meegenomen, gelukkig heeft niemand het gezien anders kon ik dag zeggen tegen mijn reputatie. Al snel kom ik aan bij de begraafplaats waar mijn moeder ligt. Ik pleur mijn fiets in het fietsenrek en loop naar de grafsteen van mijn moeder. Verderop zie ik een meisje van mijn leeftijd hurkend bij een graf, ze huilt zachtjes. Pas als ik beter kijk zie ik dat het Lizzy is. Wat doet zij hier nou? Snel leg ik de roos op het graf en loop rustig naar Lizzy toe. Als ik achter haar sta tik ik haar zachtjes aan op haar schouder. Snel kijkt ze om, er staan tranen in haar groen bruine ogen. Eigenlijk heeft ze best mooie ogen, nee he, dacht ik dat nou echt?

Nee.

Nee.

Je bent te knap en te leuk voor haar.

Zij is een nerd, ik een badboy.

Gaat dat samen?

Nee.

Ze komt voor me staan en kijkt mij vragend aan.

"Wat doe jij nou hier? Zijn jullie mij gevolgd, stelletje aardappels!" schreeuwd ze boos, ze kijkt om haar heen of ze iemand van mijn groepje ziet denk ik. Maar waarom zou ik haar volgen? Ik een meisje volgen? Nee never. Waarom zou ik daar in hemelsnaam mijn leven mee verpesten?

"Nee ik uhm-m wij zijn je niet gevolgd" ik bijt om mijn lip, straks geloofd ze me niet en gaat ze het tegen iedereen vertellen. Dagdag reputatie. En ja. Mijn reputatie is best belangrijk voor me. Sinds de basisschool ben ik al populair en daar ben ik stiekem redelijk trots op. Maakt dat mij eigenlijk een slecht mens? Damn..

"Ja tuurlijk waarom ben je anders hier?" zegt ze boos

Waarom ik hier ben? Mijn moeder natuurlijk. Er komen herinneringen terug van het ongeluk.

Flashback
We rijden door de stormende regen op een hobbelige weg. Ik zie bijna niks meer alleen nog wat door het licht van de auto. Op een gegeven moment gaan de lampen van de auto uit.

"Uhm mam, wat nu?" vraag ik bang

"Ik weet het niet" zegt ze bang

Ze raakt uit balans en we gaan van de weg af, met een vreselijke harde klap komen we tegen een grote boom aan. Ik kan nog net de deur open doen voordat we tegen een boom aanklappen en ik spring er uit. Ik zie hoe mijn moeder tegen het voorruid klapt.
Einde flashback

Ik bijt op mijn lip, ik zie dat ze er naar kijkt.

"Is het een mooi uitzicht?" ik grinnik

Ze kijkt me boos aan.

"Ik wacht op een antwoord" zegt ze geërgerd

Ik twijfel, zal ik het vertellen? Zal ze het geloven? Of zal ze me uitlachen.

Wacht nee.

Waarom zou ze mij uitlachen?

"Vandaag is het precies een jaar geleden dat mijn moeder overleed." zeg ik zachtjes, bijna moet ik huilen maar ik hou het nog net tegen door op mijn lip te bijten.

"Ohh-h sorry, h-het spijt me" zegt ze zacht en bijt op haar lip.

"Het geeft niet" zeg ik zachtjes terug

Even is het stil, een pijnlijke stilte. Zal ik het aan haar vragen? Misschien maak ik haar dan aan het huilen. Maar ze vroeg het ook aan mij, dus proberen kan geen kwaad denk ik?