Bugün yılbaşıydı yine her zamanki gibi evde küçücük odamda kopuyordum.Odamda bir sağa bir sola atlarken minnoş ayağım takıldı ve yere kapaklandım.Gerçekten bu bir başarı bence odamın metrekaresi yaşımdan küçük neredeyse o alanda nasıl düştüysem.Yaş demişken kendimi tanıttıyım.Ben Adlina 16 yaşında gayet kendi halinde takılan bir kızım kimseye zararım dokunmaz.Ailem ile birlikte İzmir'de yaşıyorum.Neyse kendimi de tanıttığıma göre konumuza geri dönelim en son yere kapaklanmıştım.Canım o kadar acımıştı ki istemsizce bir çığlık attım annem odaya koştu hemen kendimi cama çakılmış sinek gibi hissediyordum.Sonra nedenini anlayamadığım bir şekilde annem de çığlık attı bende kendimi kaptırıp yine çığlık attım.Tam kalkamaya çalışırken yerde yabancı bir sıvı olduğunu fark ettim ve annemin çığlığı burda açıklanmış oldu.Annemi biraz kan tutar da.Annem eline telefonu aldı ve ambulansı tam ararken telefona uçtum.
"Anne ne yapıyorsun"
Annem ağlayarak;
"Burnun kanıyor sakin ol tamamı"dedi
İşte bir anne klasiği.En son annem beni acile götürdü ve burnumun kırıldığı anlaşıldı artık sargılı bir burna sahibim.Yeni yıla aksiyonlu bir giriş oldu.Saat 10 gibi bizim eve bütün sülale toplandı heryerde koşan küçük çocuklar.Bir tanesi ödevimi yedi ama mutlu oldum ödevimi yapmayacaktım bende tam bahane arıyordum.saat 11.55 e kadar tombala oynadım bir kere sonra çocuklara baktım ve snapten armadaşlarımın taksimde ki eğlenmelerini izledim.Saat 11.58 gösteriyor ken içimden bir dilek tuttum.
"ARTIK HAYATIMDA BENİ MUTLU EDEBİLECEK BİRİSİ GİRSİN"
Sonra 10 dan geriye saymaya başladık ve hoşgeldin yeni yıl ama lütfen bu sefer hoş gel.
...
Yeni yılın ilk günü okul yoktu.Beni hayata bağlayan tek neden resmen buydu.Ama dün kendime bir söz verdim artık utanmak yok sosyalleş diye ilk günden sözümü bozsam olmazdı o yüzden odama girdim üzerime pantolon ve şık bordo bir kazak giydim ve hoş bir makyaj yaptım.Makyaj yapmayı severim çünkü makyaj yapınca kendimi çok daha güzel hissederim aslında o kadar da çirkin sayılmam kumral belime kadar olan dalgalı saçlarım,büyük ela gözlerim,küçük burnum ve hafif dolgun dusaklarım vardı.Boyum da en son 1.68 di yani 3 sene önce.Bu kavramlara bakılınca bizim ülkede bana TAŞ diyolardı ama ben güzelliğin dışa göre değil içe göre olduğuna inanıyorum.Bu nedenle önüme gelen ve bana çıkma teklifi eden her erkeği red ettmişimdir.Hiç biri benle konuşmadan sadece dış güzelliğim yüzünden çıkma teklifi ediyordu bu çok saçma.Neyse sonra odamda çıktım ve salona gidip anneme dışarı çıkıcağımı söyledim.Bunu duyan annem burnun bu haldeyken nereye diye itiraz etsede dışarı çıkmayı başardım.İzmir kordon da yürürken banka oturup denizi izleyen mutlu sevgililere bakıyordum Ta ki bisikletle biri bana çarpana kadar resmen üzerime çıkmıştı bisiklet.Bana çarpan kişiye dönerek ;
"Dikkatli olsana ya"
"Kusura bakma seni görmedim"
"Yuh beni nasıl görmedim küçük felan da değilim hani"
"Gerçekten çok özür dilerim bu aralar biraz dalgınım da"
Dedi beni ayağa kaldırmaya çalışırken.Aslında ona atarlancaktım ama onun bana bu şekilde kibar davranması ve yüzündeki hüzünü görünce atarlanmaktan vaz geçtim.Ve sorun değil diyip yürümeye devam ettim.Boş bulduğum bir banka oturarak denizi izlerken arkadan bir off be sesi geldi.Döndüm ve arkama baktığımda iki tane hayvan ellerinde içki şişeleri bana laf atıyor.İlk başta cevap vermedim giderler diye düşümdüm ama bankta biri bir yanıma diğeri bir yanıma oturdu ve laf atmaya başladılar.Bende korktum ve bir çığlık attım.İlk kimse duymadı ama ben çırpınırken az önce ki bisikletle bana çarpan çocuk geldi ve bir tanesine yumruk attı.Diğeri tam bisikletli çocuğa vurcakken bunu fark ettim ve bisikletli çocuğun önüne atladım ve ağız kısmıma bir güzel yumruk yedim.Neyse ki bisikletli çocuk fark etti ve onada yumruğu geçirdi.Yerde yatanlardan biri bıçağını çıkardı ve bunu görüp çığlık attım.Ben çığlık atınca çocukta bıçağı fark etti ve bana koş dedi.Koşmaya başladık çocuk bisikletine bindi geç önüme dedi.Normalde asla bir erkeğin önüne binmem ama o korkuyla neler neler yapardım aklınız almaz.Hemen bindim ve çocuk hızlıca sürmeye başladı.Arkamıza baktım bıçaklı adam koşuyor peşimizden ama aramızda var baya mesafe yinede ben korkudan çocuğa yetişti diye bağıra bağıra en sonunda atlattık ve bisikletten inince anında kendimi yere attım.Çocukta yandaki banka oturdu.Bir süre ikimizde birşey demedik ama benim serseri serbest stilim olarak en boktan zamanlarda en boktan şeyleri söyleyebiliyorum.Aynen şimdi olan gibi;
"Bisikletten popom uyuştu be"
Çocuk ilk bir bana bu nasıl bir psikopat diye baktı ama sonra kendini tutamayıp güldü ve şöyle dedi;
"Benimde bisiklet sürmekten ayaklarıma kramp girdi ama iyi kaçtık"
"Aynen bencede bu arada beni kurtardığın için çok teşekkür ederim gerçekten"
"Kim olsa yapardı"
Ben sadece bu cümleye tebessüm ettim çünkü kim olsa yapmazdı bunu ikimizde biliyorduk.Bir süre birbirimize baktık ikimizde birbirimizi tanımak istiyorduk yaklaşık 2 dakika sustuk ve aynı anda adın ne dedik ve aynı anda güldük hemen atıldım
"Benim ismim Adlina"
"benimde Yusuf"
Dedikten sonra bana bakarak gülmeye başladı bende ne olduğunu anlamak için bir soru sordum
"Neye gülüyorsun?"
"Şuan aynada kendine baksan sende gülerdin burnunda bandaj ,dudağın patlamış,saçların dağınık sanki dövüşten çıkmışsın gibi "
" Aslında dövüşten çıktım sayılır"
İkimizde güldük bir süre ve birbirimizin telefon numaralarını aldık çünkü ona teşekkür için bir kahve ısmarlamak istiyordum.Ama bugün parmağımı kaldırcak halim olmadığı için bu işi sonraya erteledik.Ve Yusuf beni bisikleti ile eve bıraktı.
Apartmanda asansöre binice aynada kendime baktım ve ben de güldüm sonra eve girince neler olabileceği hakkında kafamda küçük senaryolar kurdum ve asansörden indim usulca zile bastım ve annem kapıyı açar açmaz çığlığı bastı ve ne oldu kim yaptı ne zaman yaptı niye beni aramadın diye bir sürü soru sordu.Ve konuyu özet geçtim ve baya konuştuk annemle bu konuyu dudağıma da yara bandı koydu ve yatmam gerektiğini söyledi çünkü yarın okul vardı.Bu halde nasıl gideceğimi çok merak ettim üstümü değiştirdim ve yatağa yattım o kadar yorgundum ki hemen uyumuşum.Yarın görüşmek üzere ,iyi geceler
