Fate is something that happens unavoidably.
Do you agree with that?
Me, effin never!
Because of that so-called fate...
My life became miserable.
Everything fades away--- was broken into pieces.
Nang dahil sa lintik na FATE na yan! pero ano nga bang magagawa ko nangyari na ang lahat. Unexpected time, unexpected place, and in an unexpected event.
Sana nabubuhay ako ngayon ng masaya. Tinupad nya talaga ang sinabi nya. Haiz!
***
12th monthsary namin ngayon. Tingnan mo nga naman, sa tinagal-tagal kong nabuhay sa mundong ito, nakapaniwala din ako sa MONTHSARY. Dati kasi wala akong pinaniniwalaan about love because I'm bitter about it. Hindi ko matatawag na love story ang naging past ko pero this time iba. Because of him, I have learned to feel love, I've learn what is love, and to fall in love.
"Kevin! Hi, babe!" salubong ko sa kanya at yinakap syang mahigpit. Kagagaling nya lang kasi sa Dream Land ko, sa PARIS, FRANCE. 4th year college na ko at kaka-graduate nya pa lang kaya't heto sya at sinusundo ako sa school para mag-celebrate kami ng MONTHSARY namin este ANNIVERSARY na ata.
"Miss you, Anica!" hinigpitan din ni Kevin ang pagyakap nya sakin. Buti nga't labasan na para iwas tsismis
at konti lang ang makakakita ng PDA naming dalawa *kinikilig*
"Kala ko talaga hindi ka pa uuwi. Sobrang miss na kita, kung hindi ka talaga dumating ngayon pwes wag ka na nga talagang dumating." Nag-style pa akong nagtatampo nyan. Nag-pout pa ako para effective. Then hinawakan ni Kevin ang pisngi ko at pinisil.
"Okay na oh! My lady... Andito na'ko kaya wag ka ng magtampo dyan." ngumisi sya at hinalikan ako pero smack lang. *nanghinayang*
"In one condition, saan muna ako dadalhin tonight?" tanong ko.
"Well, it's a surprise *ngiti* I can't believe na tumagal ako in your arms." sabi ni Kevin sabay akbay.
"E kung napilitan ka lang naman di sana nga di ka na bumalik." sabay kurot ko sa tagiliran nya na nagpa-angal naman sa kanya.
"Sus, di ka naman ma-biro. Miss na miss mo na talaga ako 'no? Kasi ako sobraaaa sobra na kitang miss." sabi nya. Huhuhuhhu, nakakataba talaga ng puso kapag naglalambing etoh.
"Haiz! Di talaga kita matiis. *bulong* I love and miss you na nga. Sobraaaa..."
"Ano di ko narinig? Paki-ulit nga..." tanong nya sabay ngisi. Huminga ako ng malalim at...
"BINGI KA PERO SOBRANG MISS AT MAHAL NA MAHAL KITA.!" sigaw ko sa kanya pero sinigurado kong kaming dalawa lang ang makakakinig. Lapad ng ngiti ng mokong kaya't pumasok na ko kagad sa kotse nya.
"Ayiiiieee! I love you too, babe." bungad ni Kevin pagkapasok nya sa kotse. Umalis na din kami kagad. Antahimik nga buong byahe. Pinagmasdan ko na lang yung mga sasakyan kasi hindi din naman ako makatingin kay Kevin. Madalang lang akong maglambing sa kanya kaya nahiya din naman ako pero ramdam kong ngiting-ngiti ang mokong. Bigla nyang hinwakan ang kamay ko kaya naisipan ko na din ang magsalita.
"Why did you took so long? Just for a month, ang haba na din kaya nun para sakin. Business issues?" simula ko pero kahit ganun naman naiitindihan ko.
"Wag mo nang alalahanin yun , babe. What is important is that we're together now... like forever." tapos ki-niss nya yung kamay ko na hawak-hawak nya.
"Ang sweet mo ata a..." puna ko sa kanya at nginitian ko na din sya.
"Obviously..."
Ilang minuto din kaming nagbyahe at tumigil na din kami. It was Kevin's house. Graduation gift sa kanya ng parents nya.
