Ηταν Παρασκευη ,ενα βροχερό πρωινο.Ο μικρός Γιώργος θα πήγαινε εκδρομή .Περασε απο το κατώφλι της πόρτας του ,με μια χρωματιστη ομπρελιτσα που ίσα ίσα εφτάνε να να καλυψει τον εαυτό του, για να περιμένει το σχολικό λεωφορείο.Οι αστραφτερες σταγόνες της βροχής που έπεφταν πανω στην χρωματιστη ομπρελιτσα του ,έκαναν έναν απαλό θόρυβο σαν μουσικό οργανο.Απο το βάθος του δρόμου ακούγεται η κόρνα του σχολικού ...Ο Γιώργος συκωθηκε απο το πεζουλακι του σπιτιού του και περιμενε στο πεζοδρόμιο για το σχολικό.Το σχολικό σταμάτησε και άνοιξε τις πορτες του.Ο Γιωργάκης με ενα πλατύ χαμογογελο καλημερησε τον οδηγό και ο οδηγός το ίδιο. Καθως ξεκινουσε το σχολικό απο την άκρη του ματιού του διέκρινε μια λάμψη στο κήπο του σπιτιού του που του τράβηξε την προσοχη.Σκουπισε με τα χέρια του το θολωμενο τζάμι και είδε πως αυτή η λάμψη είχε εξαφανιστεί...Στην αρχή οαραξενευτικε αλλά μετα το προσπέρασε.Οτάν το σχολικό παρέλαβε όλα τα παιδιά τελικά έφτασαν στο σχολείο πειραν όλοι παρουσιες.Ο δάσκαλος τους είπε να κανουν μια σειρα και να βγουν όλοι προσεκτικά στην αυλή. Ολο το προαύλιο είχε γεμίσει με διαφοεετκιων ειδών ομπρέλες... Αλλες κόκκινες...αλλες με σχεδια αλλες ηταν με σχηματα...όλα τα αυτα τα χρωματα γέμιζαν όλη την αυλή .Το λεωφορείο ηταν έτοιμο για αναχωριση
Ελπίζω να σας άρεσε μέχρι εδώ το υπολοιπο θα το συνεχίσω αύριο😉
(Πείτε μου στα σχόλια αν σας άρεσε η τι θέλετε να διορθωσω)
YOU ARE READING
Ένας άλλος κόσμος
Action-Πρωτα θελω να πω οτι ειμαι καινουργια σε αυτον το νεο κοσμο της συγγραφης και ελπιζω να σας αρεσουν ♡- 《Ζουμε σε εναν κοσμο που περιτρυγυριζομαστε απο την τεχνολογια που ο καθενας κοιταει τις δουλειες του,σε εναν κοσμο χωρις χρωμα , χωρις φαντασια...
