The badboy and the nerd

hoofdstuk 7 'zijn groene ogen'

"Waarom ben je lopend?"

Ze kijkt me aan met zo'n dat-weet-je-best-wel blik. Maar ik kijk haar vragend aan. Ik heb werkelijk geen idee waarom ze kijkt.

"Gister heb je me op de grond gepleurd en mijn fietsband lek geprikt" zegt ze boos ik voel het bloed naar mijn wangen stromen. Ik krab even aan de achterkant van mijn nek. Hoe kon ik dat zijn vergeten?

"Oh-h ja klopt sorry" zeg ik schamend en kijk naar beneden.

Even is het stil, ik bijt op mijn lip. Misschien kan ik het goed maken, ik kan haar achterop meenemen. Zou ze dat willen? Eerlijk verwacht ik een chagrijnige 'nee'. En eerlijk gezegd zou ik het zelfde zeggen, maar wie heeft er nou zin om een half uur lang te lopen en dan waarschijnlijk te laat komen?

"J-je kan wel bij m-mij achterop?" zeg is stotterend en bijt zachtjes op mijn lip. Zou ze het een rare vraag vinden, misschien denkt ze dat ik gek ben geworden.

"Oke dan" zegt ze zacht

Ik kijk haar aan en grijns. Voorzichtig gaat ze achterop zitten met twee benen aan de linkerkant.

"Waarom grijns je zo?" vraagt ze voorzichtig.

Ik begin met fietsen en ga steeds sneller, ik rij recht op een hoge hobbel die op het fietspad zit. Ze zijn ervoor om langzamer te gaan maar daar maak ik nu geen gebruik van.

"Nee niet doennn!" giecheld ze. Ik ga er hard over heen. Van schik houd ze me vast om me middel. Ik schik, van haar aanraking krijg ik kriebels in mijn buik, de zelfde kriebels als ik krijg als ik aan haar denk maar dan erger. Het voeld fijn en vertrouwd, maar waarom voel ik het. Is dit nou hoe verliefd voeld? Ben ik echt verliefd op haar? Ik verwerp deze gedachte snel maar weet zeker dat ik er de hele tijd aan zal denken.

Langzaam fiets ik verder. Ze realiseert zich dat ze net haar armen om mijn middel heeft geslagen en uit een reflex haalt ze haar armen snel weg. Ik weet gewoon dat ze nu aan het blozen is, zonder dat ik hoef te kijken.

"S-sorry ik was b-bang om te vallen" zegt ze verlegen.

Ik grijns en lach zachtjes.

"Maakt niet uit"

De hele fietstocht hebben we gekletst, ze vertelde me dat ze graag tekend en dat ze heel graag danst. Stiekem hou ik zelf ook wel van dansen, ik heb het een paar jaar gedaan en vond het fantastisch. Alleen toen mijn vrienden er achter kwamen, ben ik er snel van af gegaan.

Uiteindelijk komen we aan bij school, ik zie mijn vriendje al naar me toe lopen maar ik negeer het. Ik laat haar afstappen en pleur mijn fiets in het fietsenrek. We staan tegenover elkaar.

Akward dit..

Ik bijt zachtjes op mijn lip en ga met mijn hand door mijn haar. Ik zie dat ze kijkt. Wat een vreselijke stilte dit.

"Ik zie je denk ik nog wel" en ik lach.

Ze bijt op haar lip en knikt. Langzaam loopt ze weg richting het schoolgebouw. Ik draai me nonchalant om naar de jongens.

"Je was aan het flirten" zegt Tom en kijkt me vragend aan.

"So what" zeg ik zonder emotie te tonen en zet mijn fiets op slot.

"Wil je haar gaan misbruiken, zal ze haar lesje wel leren, zomaar haar grote bek open doen naar ons" hij lacht hard en de rest van de jongens lachen voorzichtig mee.

Ugh op zo'n moment haat ik hem. Het liefst zou ik hem nu in elkaar slaan, puur omdat dit een vreselijke beledeging is voor Lizzy. Wie denkt hij wel niet dat hij is? Maar toch houd ik mezelf tegen, het blijft mijn vriend en ik weet zeker dat ik in grote problemen kom als ik hem nu in elkaar ga slaan.

Wacht

Sinds wanneer denk ik zo? Door Lizzy? Ben ik toch echt verliefd op haar? Nee dat kan niet. Of wel? Dat liedje dat ze zong; perfect two. Om wie zong ze dat? Om mij? Of voor iemand anders? Of gewoon voor niemand? Ugh ik haat het als ik zoveel vragen heb en al helemaal omdat ik stiekem een paar vragen kan beantwoorden.

"Nee" zeg ik kortaf

Hij fronst zijn uitleg en kijkt me aan met een blik dat hij uitleg wil.

"Ze is best oké"

Hij lacht.

"Leuke grap!" zegt hij lachend

Ik schiet een dodelijke blik naar hem waardoor hij abrupt stopt met lachen, het blijft stiekem wel leuk dat ik de baas ben van ons groepje.

"Het is geen grap, laat haar voortaan met rust oké?" zeg ik ligt dreigend, geen idee waarom ik dat zei maar ik krijg een naar gevoel als ik voor me zie hoe de groep haar weer zou gaan pesten.

De groep knikt.

Pov Lizzy

De bel gaat, eindelijk pauze. Opeens staat het groepje van Mike, als mijn ogen over het groepje gaan zie ik geen Mike. Angst schiet door mijn lichaam en ik maak me klaar voor heel wat scheldwoorden, maar het blijft stil.

"Uhm, sorry Lizzy. Voor alles." zegt Tom dan.

Ik kijk hem vragend aan maar dan lopen ze al weg. Raar. Heel raar. Sophie kijkt me vragend aan voor uitleg maar ik haal mijn schouders op.

Een paar uur gaat de laatste bel, eindelijk uit. Straks komt Max me ophalen en gaan we eindelijk dansen. Samen zijn we bezig met een choreografie. Uiteindelijk willen we onze dans op youtube zetten.

Ik loop vlug naar mijn kluisje en pak de boeken die ik voor morgen nodig heb. Opeens voel ik twee warme handen die voorzichtig mijn heupen vast pakken. Uit een reflex draai ik mij om en kijk vol in de groene ogen van Mike. Mijn hele lichaam verstijfd, wat denkt hij wel niet wat hij aan het doen is?