hicliğin kıyısında

1.bölüm

Insan ne kadar mutlu olabilirki hele ailesini kaybetmiş tek başına Teyzesinde kalan ve sapık enistesi olan
Ve hergün eziyet gören biri sizce ne kadar mutlu olabilirki?
Tabikide olamaz  ve ben hergün ama hergün bunlarla uğraşıyorum. Düşünsenize okula bile kaçarak geliyorum
Arkadaşlarıma rezil olmaktan
Herkezin bana aciyan gözlerle
Bakmasın dan artık yoruldum

Herkezin gözünde bir zavallı gibiyim kimse beni umursamaz
Değer vermez hata insandan bile saymazlar

Sayanlarinda amacı farklı hepsinin gözünde bir hiçim hiç

Kızlar benle hep dalga geçerler aslında hepsinin gözüne bürünen
Kıskançlık ne kadar benle dalga gecselerde güzel
olduğumu hep kiskanirlar

Onların gözünde de  Acinasi  biriydim artık

Ah anne baba neden gittiniz neden beni bu hicliğin kıyısında bıraktiniz sizi cok özlüyorum
Gitmeseydiniz keşke bırakmasaydiniz beni bu cehenneme!

(...)

Sabahın ilk ışıklarında gözlerimi araladim ayaklarimi yataktan sarkittim ne kadar acı ceksemde
Ayakta durmaliydim ama ne yazikki bu pek mümkün degil

- alev kız çabuk buraya gel enisten yine icmis çabuk topla buraları ben bakkala gidiyorum
Evden de dışarı çıkma bide senle
Ugrasamam

Ya yapma ama bukadar kötü olamazsın okula gitmessem nasıl üniversite sınavlarına hazirlanirim
Daha 17 yaşında olmama rağmen okula bile zorla gidiyorum

Ve en kotusude sapık enistemle
Birarada olucam  allahım yardım et.

Teyzemin durumu çok iyi olmasına rağmen beni Okula
Göndermiyor hatta okadar iyiki geçenlerde kendine elmas kolye almış onun derdi sadece ben

Eniştem de yiyip içen çalışmaz sapigin biri onun çıkarı sadece para yoksa Teyzemin yüzüne bile bakmaz

Ofalaya puflaya yataktan kalktım ne kadar Teyzem dışarı çıkma desede okula gitmeye kararliyim
Hemen dizimin bir karış üstünde olan etegimi giydim üstüme okul
gömleğimi giyip sızan enişteme gorunmeden evden çıktım ayakkabılarımı giyip yola çıktım
Neyseki anne ve babamın mirasindan kalan bir miktar parayi alabildim.

Gerisini Teyzem olacak kadın aldı ne kadar almaya calissamda alamadım.

Ayırdığım parayla kendi ihtiyaclarimi alabiliyorum
Bu yüzden okul harçlığı için Teyzemin yüzünü görmeme
Gerek kalmıyor .

Biraz yürüdükten sonra okula vardım ve ne yazikki herkesin
Yüzü bana döndü beni bir sürtuk
Gibi goruyorlardi. Insanlarin o öldürücü bakışlarından kurtulup sınıfa girdim.

Hayat çoktan sınıfa girmişti bile
O benim bu zamana kadar hep yanımda olmuştu uzuldugumde mutlu olduğumda hep yanımdaydi.

Ne kadar bu sene tanissakta çok iyi kaynasmistik. Kardeş gibiydik
Resmen.

Sesini duyduğumda yanına gittim
-eee naber
Diye sordum sesi pek mutlu gelmiyordu
-hiç iyi değilim malesef
Dedi bende pek anlam veremedim hayat çok neşeli biriydi herzaman gulerdi sasirarak sordum
-bu aksam bi arkadaşla bara gidicektik malesef artık gidemicez
Diye mirildandi merakla
Sordum
- niye sen git tekbasina
-ya gidemem annem tek başıma gondermez
Diyince ona sarıldım çünkü bildiğim kadarıyla o bara gitmek için neler yapmıştı tabiki onu yalnız birakmicaktim
- tamam üzülme ben gelirim
Tabi nasıl geliceksem Teyzem hayatta  beni gondermezdi ama hayat için herseye değerdi
- gerçektenmi! !!!
Diye bağırinca kulagimi kapayip kafa salladim yoksa kulagim sağır olabilirdi.

Hemen sarılıp ayağa kalktı
-hadi hemen hazirlanalim bugün okul yok
Diye cekistirmeye başladı bende arkasından gülerek gitmeye başladım

Aradan yarım saat geçtikten sonra bi AVM ye geldik hayat heyecandan duramiyordu.

Hemen içeri girip kıyafetlere bakmaya başladık. Hayat elinde bir elbiseyle yanıma geldi
-nasıl!
- çok güzel hadi dene
Diyerek kabine yolladım gözüme çok güzel bi etekli takım çarptı.

Vav bana çok güzel olmuştu hemen bunu alıp hayatın yanına
Gittim oda çok güzel bi elbise  giymisti.