Once in, Never out

Hoofdstuk 20

We hebben een nieuwe jongen in ons midden. De stevig gebouwde jongen met de zwarte haren🙊
-----------------------------------------

P.o.v Valentijn

Ik was samen met een ander meisje op de aller laagste verdieping. Haar blonde haren waren grijs geworden van het zwarte stof. Black-Jack stond steeds bij haar te kijken, terwijl hij eigenlijk op ons allebei moest letten. Het zweet drupte van mijn voorhoofd, ondanks het koud was. Het meisje was al een tijdje boven, toen ik ook eindelijk mijn laatste mand gevuld had. Op de laatste trap bleef ik even staan. De grijze haren kwam in een waas tevoorschijn. Ik bracht mijn mand weg en ging weer naar beneden. Halverwege hield ik halt.
Nog meer hulp nodig met werken?'   Even zocht ze om zich, maar algauw keek ze me aan. 'Als je wilt.'  Al gauw draaide ze zich om. Ik snapte niet waarom ze deze kinderen hielp. Ik had al gemerkt dat je hier veel te slecht slaapt, te slecht eet en behandeld wordt als een stel dieren. Haar stem haalde me uit mijn gedachtes. 'Welke mand is nog niet gevuld!' Slechts twee handjes gingen omhoog. 'Goed. Ik wil dat de rest alvast hun mand wegbrengt en daarna voor zichzelf even bezig gaan.' Ze was serieus en vastbesloten om deze kinderen te helpen. Zelfs toen het achterste kind hielp, kon ze hem moed inspreken, waarna hij ruw zijn tranen wegveegde en met stevige passen naar boven liep. 'Waarom doe je dit? Je hebt je eigen krachten nodig.' Met samengeknepen ogen keek ze me aan. Haalde haar schouders op en draaide zich om. 'Vijf manden, zijn vijf manden. Ongeacht wie het gedaan heeft.'  'Je bent echt gek he, dat je je energie geeft aan andere.' Haar hele houding gaf aan dat ze er klaar mee was en dat liet ze dan ook duidelijk merken. 'Wat wil je ermee zeggen? Je werkt zelf ook mee. Vrijwillig. Je hebt het zelf aangeboden, niemand heeft je gedwongen. Wat is je probleem?' Ze had ergens wel een punt. Ik heb er zelf voor gekozen om te gaan helpen. Mooi niet dat ik dat dan ook ging zeggen. 'Je ziet er nou niet heel sterk uit en je redt het nooit in je eentje. Ik mag hopen dat dit eenmalig is. Zometeen kan je voor jezelf niet eens die vijf manden regelen. Oh en trouwens je hebt een van de strengste bewakers bij je. Ook wel genoemd als Black-Jack. Ik zou maar oppassen als ik jouw was met hem.' Gauw draaide ik me om en ging weer verder. De eerste kinderen kwamen alweer terug. Buiten was het al helemaal donker. De felle lampen deden zeer aan mijn ogen en het begon steeds kouder te worden. 'Zijn alle manden gevuld?' Ik schudde mijn hoofd en wees nog na twee lege manden. Ze kwam naast me hakken. 'Wat is je naam eigenlijk?' 'Taylor, en die van jouw.' 'Valentijn. Goed om een naam eindelijk bij een persoon te kunnen plakken.' Taylor grinnikte. 'Beginnen jouw handen ook zo te verkrampen?' Taylor knikte. 'Ik krijg ze nauwelijks in beweging. Het lijkt wel alsof ze vastgevroren zitten aan het stuk hout. De striemen van de zweep op mijn rug maken het nou ook niet bepaald heel erg aangenaam om te werken.' Zij was het dus wie tegen de directeur inging. 'Verbaasd me niks. Jouw gil ging letterlijk door iedereen heen. Geloof het of niet, maar je kunt het aan iedereen navragen. Het is niet het enige waarover gesproken wordt. Ze kijken naar je op Taylor. Ik bedoel, je bent de enige die zijn tijd en moeite hierin wilt steken.' 'Je vergeet jezelf Valentijn. Iedereen had zich hier kunnen aanbieden, maar alleen jij hebt het gedaan. Je had ook gewoon door kunnen lopen, je energie sparen en geen vinger meer hoeven uitsteken. De kinderen zullen dankbaar zijn. Uiteindelijk hoeven we ze niet meer te helpen als ze wat ouder zijn. Nu zijn ze gewoon te ging nog. Misschien tussen de 10 en 12.'  Taylor had gelijk. We zijn hier gekomen, zonder familie meer over. Dit hier, al deze mensen bij elkaar, was onze nieuwe familie.

-----------------------------------------
Sorry, voor het beetje saaie hoofdstuk.
Had een beetje weinig inspiratie, maar ik moest nog voor jullie updaten!

Ik ben trouwens blij dat Valentijn er nu is🎉 We kunnen wel een sterke jongen gebruiken.

Bedankt voor het lezen en stemmen ❤️ xx