1. BÖLÜM (PART-1)

88 9 4
                                    

    

     Sınıfa girmiştim. Hava soğuk olduğundan berem ve eldivenlerim vardı. Normal öğretimdim ama bugün canım hocalarım yüzünden ikinci öğretimlerin dersine girmiştim. Onu gördüğümde durdum ve derin bir nefes aldım. Bu oydu. Şuan karşımda canlı bir şekilde duruyordu. Başımdan aşağı kaynar sular dökülmüş gibi hissettim.  O ise elinde telefon bir şeyler okuyordu. Beni fark etmedi.
   
     Olaya gelirsem eğer o Gece'ydi. 6 ay önce beraber trafik kazası geçirmiştik. Birbirini tanımayan iki insan nasıl beraber kaza geçirir değil mi ? Komik. Vapurdan inmiştim, metroya doğru yürüyordum. O da sanırım metrodan inmiş vapura binmek için yürüyordu. Işıklar bizim geçmemiz için yanıyordu. Yanımdan geçerken benim koluma çarptı, çarptığı gibi çantam yere düştü. Eğilip toplarken yardım için eğildi. Nazik birisine benziyordu benim aksime.

''Afedersin, gerçekten üzgünüm. Dalgındım bir yerin acıdı mı?" diye sordu bana.

"Hayır, sorun yok. İyiyim." deyip ters ters baktım.
 
Yolun ortasında olduğumuzu unutmuştuk sanırım. Son gördüğüm karşıdan hızla gelen bir arabaydı.
   
  Gözlerimi açtığımda başımda tanımadığım biri vardı. Etraf buğuluydu ya da benim gözlerimi birkaç kez kırpmam gerekiyordu. Doğrulmaya çalıştığımda tanımadığım bey birden ayağa kalktı ve bana sarıldı.

"Napıyorsun be " deyip ittim.

"İyisin dimi? Nasılsın? Bir yerin ağrıyomu? Ah, dur doktor çağırayım" deyip gitti yeşil gözlü bey.

Beynimde filler tepişiyordu. Sanki akşamdan kalma gibiydim. Ben kendime gelmeye çalışırken yeşil gözlü bey içeri girdi yanında doktorla.

Doktor yanıma gelip
"Nasıl hissediyorsunuz Güneş Hanım? İyi misiniz?"

"İyiyim, bana noldu?" diye cevapladım doktoru.

"Ufak bir trafik kazası geçirdiniz. Gece 'ye teşekkür etmelisiniz o olmasaydı şuan hala baygın halde olabilirdiniz." dedi.

Sanırım yeşil gözlü beyin adıydı bu. Bana endişeli gözlerle bakıyordu. Tam seslenicektim ki içeri gürültüyle annemler girdi. Annem yanıma gelirken yeşil gözlü bey odadan çıktı. Adının Gece olduğunu düşündüğüm beye teşekkür etmeyi aklımın bir köşesine not ettim ve annemlerle ilgilenmeye başladım.

"Canım kızım, noldu sana böyle nasıl oldu anlat bakayım" dedi aynı zamanda sarılıp ağlıyordu.

"Hatırlamıyorum anne, en son gördüğüm bana hızla gelen bir arabaydı" diye cevapladım.

"Annem benim, sen niye dikkat etmiyosun?" diye söylenmeye başladı bana.

Gözlerimi kapattım ve olanları hatırlamak için beynimi zorladım. Bu Gece denen yeşil gözlü bey beni nasıl kurtarmıştı? Benim son gördüğüm gözler simsiyahtı çünkü. Bir dakika doğru ya siyah gözlü oğlana nolmuştu ki?

Merhabalaaar, tanıtım bölümü gibi bir şey bu. Nasılsınız bakalım. Ben Hande 😊 Umuyorum ki beğenirsiniz.

DENGEHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin