JUST FRIENDS (One Shot)

[Author’s Note: Hello guys? One shot story again? Well, this is a request. I dedicated this story to my bessy (Madelaine Navarro) Hi bessy? *kaway-kaway* Hm, actually tinatamad talaga akong gawin itong story na ito. Pero dahil sa malakas sa akin ang bessy ko, syempre tinuloy ko na. WAAAAAAAAAA! Gagawin ko sanang story ‘to, pero dahil sa dakilang tamad ako one shot nalang ang ginawa ko. Hohoho :””> Well, I hope you guys are enjoying reading my stories. I hope you like it! MABUHAY!]

“AHHHHHHH! NAKAKAINIS! BAKIT AKO? SA DINAMI-RAMI NG BABAENG PAGLALARUAN NYA BAKIT AKO? I DON’T GET IT! KAHIT AKO NAGUGULUHAN! BAKIT KAHIT DI NYA AKO SINERYOSO SYA PA RIN ANG PUMAPASOK SA ISIP KO? BAKIT KAHIT ALAM KONG SINAKTAN AT PINAGLARUAN NYA AKO, SYA PA RIN ANG LAGING BUKAMBIBIG NG BIBIG KO? KAILANGAN KO NA SYANG KALIMUTAN! DI TAMA ITO EH! MAGHIHIGANTI AKO! MAKIKITA MO! MAGHIHIGANTI AKO!”

Naglalakad ako sa hallway ng school ng biglang may nakabanggaan ako. Nahulog lahat ng mga libro ko kaya naman agad akong umupo at pinulot lahat ng ito. Nafeel ko na nakatingin lang yun taong kung sino man ang nakabanggaan ko sa akin. Like hello? Baka gusto nya akong tulungan. Tatayo na sana ako kaya lang nag-untugan ang mga ulo namin. Yung ako patayo na, sya paupo pa lang! WHAT THE! Ganun ba Katanga ang nakabungguan ko? LATE REACTION BA SYA? HAHAHAHAHA! L*ngy@! Adik ba ‘to? Agad namang inabot ng kung sino man yun ang kamay nya, nagsalita sya at biglang natulala ako ng marinig ko ang boses nya. Kilala ko yun! Kilala ko ang boses na yun!

“tayo ka na nga dyan..para kang bata na umuupo dyan”

Tiningnan ko sya mata sa mata. Di ko ma-explain ang nararamdaman ko! Malulungkot? Sasaya? O magagalit dahil sa panlolokong ginawa nya sa akin?

I know! 1 month na yung nakaraan ng malaman kong niloloko lang nya ako. Sya pa nga mismo ang umamin sa akin nun eh. Pero bakit ganito ang naramdaman ko? Naghalong emosyon ng galit at tuwa ang naramdaman ko? Bakit sa halip na itabing ko ang mga kamay nya, inabot ko pa ang mga kamay ko! L*ngy@! Naloko na!

“akala ko di mo aabutin yung kamay ko eh..hahahahaha”

Yan ang mga susunod na salita ang sinabi nya. Bakit di ko kayang magalit sa kanya? Sa halip na tadyakan, bugbugin o torturin ko ang pagmumukha nya bakit ang mga salitang nasabi ko sa kanya ang biglang nalabas sa mga labi ko

“Bakit sinaktan mo ako?”

Nakayuko nun ako at pinipigilan kong bumuhos ang mga luha ko. Di ko kayang titigan sya habang sinasabi ko yun. Lalo lang akong nasasaktan baka malaman ko pa talaga ang katotohanan.

“Bakit sinaktan kita? Gusto mo ba talagang malaman?”

Yung mga salitang yan ang narinig ko kaya naman napa-angat ang ulo ko. Tumingin ako sa kanya ng deresto at naghihintay ng mga susunod na salitang babanggitin nya.

“Kase..”

Tumakbo na ako..wala na akong pakialam kung naiwanan ko man ang mga gamit ko dun. Masakit. Masyadong masakit para sa akin ang mga nangyari noon. Gusto ko ng makalimot. Gusto ko na syang makalimutan! Sumigaw ako..

“REN, GUSTO NA KITANG MAKALIMUTAN! PALAYAIN MO NA AKO!”

Sigaw ko na kasabay ng pagtulo ng luha ko ay bumuhos ang malakas na ulan.

“AYOKO NA! HINDI KO NA KAYA!”

Sumigaw ulit ako at ng pagsigaw ko nun, naramdaman ko na lang na hindi na pumapatak sa akin ang ulan. At ng pagtingin ko sa likod ko, mukha na naman nya ang aking nasilayan. Tinulak ko sya..tinulak-tulak ko sya..

“Bakit ka nagpapa-ulan? Baka magkasakit ka dyan.”

“TUMIGIL KA NGA SA PAG ASTANG PARANG MAHAL MO AKO, REN ! BAKIT? BAKIT MO AKO SINAKTAN?”