"life is like a game if its already game over,its up to you if youre going to re start it or just give up"
MARGARETT 's POV:
SHIT! What the hell is happening?! Am i dreaming?..
Its just an imagination right?... But.... Fuck! Its REAL!
Kahapon lang ang saya pa namin..
Kahapon lang tumatawa pa kami...
Kahapon lang nagkwekwentuhan pa kami...
Kahapon lang..........................
... Kumpleto pa kami.
Who did this brutal killings? What his/her reason? Is he/she one of us? One of my friends?
Please no! Because i cant bear it.
I may be a bitch but i cant bear to lose any one now.. Not now, not tomorrow and NEVER!
I hug angelyn so tight then cried on mitzy's shoulder... Ayokong nakakakita ng taong umiiyak..
"Isa ba siya saten? "
Tanong ni emily na nagpatayo sa balahibo ko. Please wag naman'
Sana walang traydor sa amin.. Pero pano kung isa,dalawa o tatlo sa amin?. Pero ang tanong SINO?
THIRD PERSONS POV:
Nakaupo parin ang mga studyante sa sahig habang magkayakap at nag iiyakan..
Takot at lungkot ang nararamdaman nila.Hindi din nila maitago ang nararamdaman nila para sa taong gumawa nito.GALIT ang kanilang nararamdaman...
Bat kailangan pa nitong sirain ang lahat ng pinagsamahN nila?
SA gitna ng pagluluksa ng lahat ay may isang taong naka ngiti sa kanyang nakikita.. Tuwang tuwa siyang nakikita silang nag iiyakan, nahihirapan at natatakot. Ito ang kaligayahan niya.
"maam sasabihin ba natin to sa publiko? "
Tanong ni catherine.
"hindi. Hindi natin to ipapa alam sa lahat mga anak.Dahil alam niyo na ang mangyayari"
Nalulungkot na sabi ni maam cherybel.
"Maam walo ang namatay! Nasan naman ang hustisya don! "
Tanong ni roger na napataas ang boses.
"Para din naman to sating lahat mga anak. Oo ngat magkakaroon ng hustisya ang mga namatay pero tayo naman ang mamamatay.. "
Nanghihinang sabi ni maam.
Buong klase ang natahimik at parang nabibingi sila sa katahimikang yon..
"MAMAMATAY DIN BA TAYONG LAHAT? "
Tanong na nagbigay ng matinding takot sa lahat....
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ ~~
Sobrang tahimik ng lahat, parang nakakapanibago.Its seems like its a normal day.
Papasok sa school,makikinig sa boring na teacher, mag qui quiz..
Thats the section A now, teachers find them weird...
"Bat na naman kayo lumipat ng upuan? "
Tanong ni dona ng pasigaw.
"hindi kasi namin makit don"
Sagot ni nad nad.
"so bear the consequences of your actions"
Ma awtoridad na sabi ni dona saka nag walk out.
Lahat nagbago... Lumabas ang tunay nilang ugali.
Pumasok ulit si dona na naka poker face.
"Oh, may bago na daw tayong advisers... Sina jerico at frances"
Sabi ni dona.
Lahat napatingin naman kay frances.
"Ako na naman?! "reklamo nito.
"Ang dami kasing magagaling dito! Wag kayong mag magaling kasi hindi lahat ng nasa seksiyon A ay matatalino,may aksidente lang na napunta dito dahil sa pera! " cgaw ni dona.
Umiyak naman si frances at tinawagn si papa niya at nag pasundo.
Nag cmula namang mag away ang lahat na parang wala silang pinag samahan.
And suddenly maam dong entered at thr classroom.
" Whats the matter?! " sigaw nito.
Natahimik naman ang lahat.
"what do you think are you doing? IS this really the section A? LOOK at your room its look like a junk shop! Then look at yourself you look like a great mess! "
Sabi nito bago umalis.
JHEMAICAS POV:
Masakit mang isiping walong classmates namin ang namatay pero ang mas masakit ay parang lahat sila nawala....
Ganon ganon na lang ba kadali na itapon ang pinagsamahan namin?
They are all losers!
"Good morning mga anak...
Nandito ang mga parents ng mga sumakabilang buhay niyong classmates "
Sabi ni maam.
"Nawawala ang bangkay ng mga anak namin"
Sabi ng mama ni angelynne.
.
"Po?! Pano po nanyari yon? Naging zombie ganon? "
Exaggerated na tanong ni kelvin.
" Walking dead? " - alister
"train to busan? "-Rv.
Kung hindi lang sana ganito ang sitwasyon namin siguro maluha luha na kami sa kakatawa... Pero hindi eh..
Pero kung nawawala ang mga bangkay sinong kumuha?
