"Iedereen heeft een verhaal", zei de jongen met de kuif tegensprekend tegen het nieuwe meisje met een blonde vlecht. "En jij, omdat je nieuw bent, mag starten met jouw verhaal", zei hij terwijl hij aan een tak een marshmallow deed. "Hoe bedoel je? Gewoon één verzinnen?", zei het meisje met klamme handen. "Laat je gaan", zei een meisje met zwart lang haar en een Aziatisch gezicht. "Kom op Suzie", zei de jongen met oranje die al de hele avond naar het mysterieuze meisje met de lange blonde vlecht had gestaard. Hij had haar zolang bestudeerd dat hij haar waarschijnlijk zo kon natekenen, haar hartvormige gezicht, de aanwezige lichtbruine wenkbrauwen, haar ogen die de kleur hadden van een woeste oceaan, haar pupillen waren groot omdat het zo donker was, haar lange nek gaf haar een gloed van trots die je snel als verwaand kon opvatten, maar haar ogen zeiden wat anders, ze durfde niemand aan te kijken, alsof mensen haar gedachtes konden lezen met één blik. Oh wat wou de jongen graag weten wat in haar hoofd om ging.
"Uhm," zie Suzie aarzelend "Even nadenken". Een minuut ging voorbij, iedereen was stil, je kon alleen het geknapper van het kampvuur horen. "Vorig school jaar, toen ik nog in Canada woonde, ging er een verhaal rond dat in de zomer iets heel vreselijks was gebeurd", zei Suzie terwijl ze recht in het kampvuur keek.
