The Beauty and The Nerd - Mainstreet fan fiction

Chapter 13

Daan POV

Ik had net de beste vlucht van mijn leven gehad maar die was gelukkig nog niet gedaan want we moesten nog gaan landen. "Als ik 'NU!' roep moet je aan deze hendel trekken!" zei Luuk en hij wees naar een hendel met een rode bol op! 'Ok dat zal wel niet zo moeilijk worden.'dacht ik. "We landen over ongeveer 8 minutenuutjes." zei Luuk en ik knikte goedkeurend. Opeens had ik een idee. "Uhm Luuk zou ik deze microfoon alstublieft mogen gebruiken?" vroeg ik beleefd. "Uhm ja ok dat is goed. Ga je gang." antwoordde hij. Ik knikte dankbaar en nam de microfoon -om dingen mee om te roepen- in mijn hand. "Zou miss Vanhees even naar de cockpit willen komen?" vroeg ik plechtig. En nu maar wachten tot ze kwam opdagen.

Yentl POV

Ik was net een leuk gesprek aan het voeren met Taylor (de stewardesse) totdat opeens een engelenstem uit de muziekboxen kwam. "Zou miss Vanhees even naar de cockpit willen komen?" vroeg Daan keurig. Er verscheen een lach op mijn gezicht maar ook op die van Taylor. "Ga nu maar, je kan de co-piloot niet laten wachten hé." knipoogde ze. Ik lachte dankbaar en stond toen op om naar de cockpit te gaan. Zachtjes klopte ik op de deur en Daan deed na 2 seconden al open. "U had mij geroepen?" zei ik chique. Daan wou het spelletje meespelen en zei keurig: "Ja wij landen over ongeveer 7 minuutjes en dan moet u uw riem verplicht aandoen." "Dat was ik eigenlijk al van plan want met uw vliegvaardigheden durf ik mijn riem niet los te doen." antwoordde ik. "Zit u nu uw co-piloot te beledigen?" acteerde hij beledigd. "Ja ik beledig MIJN co-piloot." zei ik. "Oh daar zal ik u dan toch voor moeten straffen." lachte hij en hij liep achter mij aan. "HELP!! Ik word aangevallen door een losgeslagen co-piloot!" riep ik hysterisch door het vliegtuig. "Je kan hysterisch gaan rennen maar je kan toch niet ontsnappen aan het kietelmonster." riep hij terug. Ik keek achter mij om te kijken of Daan dichterbij kwam maar dat had ik beter niet gedaan want hierdoor zag ik het wagentje van de stewardess niet in het gangentje staan en knalde ik er dan ook pal tegen op. Ik voelde mijn hoofd bonken en zag al het drinken en eten op de grond liggen. Het wagentje was helemaal verwoest. "Oh nee, wat heb ik gedaan? Het spijt me zo." zei ik en keek naar Taylor. "Het maakt niet uit. We kopen wel een nieuwe maar heb jij je niet bezeerd?"vroeg ze bezorgd. "Uhm alleen mijn hoofd bonst een beetje maar voor de rest gaat het wel." zei ik en probeerde recht te staan. Opeens begon alles voor mijn ogen te draaien en viel ik op de grond waarna alles zwart werd.

 "Yentl...Yentl...schatje...?! Wakker worden..."fluisterde Daan in mijn oor terwijl hij kleine kusjes in mijn nek gaf. "Uhmm..." mompelde ik slaperig. "Godzijdank, ze is EINDELIJK wakker!" riep Rein enthousiast. Ik probeerde mijn ogen open te doen maar die gingen al snel terug dicht omdat het licht te fel was. "Hey sgattie,alles goed? Gaat het al wat beter?" vroeg Daan bezorgd. "W-waar ben ik?" vroeg ik terwijl mijn ogen moesten wennen aan het licht. "We zijn nu in jullie hotelkamer en we hebben jou op het bed gelegd." antwoordde Owen. Ik keek even rond en zag dat ze allemaal rond mijn bed stonden. "W-wat is er gebeurd?" vroeg ik. "Weet je dat niet meer?" vroeg Daan bezorgd. "Uhh...nee" zei ik. "Oh nee, ze heeft geheugenverlies." zei Cybie hysterisch. "Dat komt wel terug." probeerde Viola haar gerust te stellen. "Hoe weet jij dat nu zo zeker." blafte Cybie haar toe. "Ik weet dat gewoon." snikte ze en ze liep de kamer uit. "Viola...wacht!!" riep Nils en hij ging haar achterna. "Goed gedaan Cybie. Bravo!" zei Zayn sarcastisch. "Sorry hé, ik wist toch ook niet dat ze zo zou reageren." antwoorde Cybie. "Je weet dat ze dingen nogal persoonlijk opneemt ook al bedoel je het niet zo op die manier." zei Owen. "Kunnen jullie deze discussie ergens anders voeren alstublieft want Yentl moet rusten." zei Daan. "Sorry Yentl, we zullen nu allemaal weg gaan." zei Cybie tegen mij. Ik knikte en zag dat ze allemaal uit de kamer verdwenen behalve Daan want hij wou absoluut bij mij blijven. "Sorry voor al die drukte." excuseerde Daan zich. "Dat maakt niet uit hoor want ik ben dat toch gewoon." antwoordde ik. Daan moest lachen. "Waarom lach je nu?" vroeg ik verbaasd. "Je vergeet wat er met je gebeurd is maar je vergeet niet dat ze allemaal zo druk zijn."lachtte hij. "Zo moeilijk is dat nu ook niet om te onthouden want ik word er elke minutenuut aan herrinerd." zei ik. "Daar heb je gelijk in." zei Daan en hij kwam naast mij in bed liggen. "Wat is er nu gebeurd?" vroeg ik nogmaals. "Wel..." begon Daan.

Daan had ongeveer 5 minuten nodig gehad om het hele verhaal uit te leggen van de ontvoering op mijn werk tot het kietelgevecht en mijn val. Ik begon het mij langzaam aan terug te herrinneren. Ik weet nog dat mijn hoofd begon te bonzen en dat ik daarna alles zwart werd. Ik vond het raar dat ik nu geen hoofdpijn meer had. "Daan?" vroeg ik. "Ja" "Wat voor pijnstiller heb je mij gegeven want ik heb gewoon geen hoofdpijn meer." zei ik. "Ik heb geen idee. Viola heeft een of ander drankje gemaakt en heeft ook een handdoek met een soort kruiden op je hoofd gelegd." zei Daan. "Oh dan moet ik haar straks bedanken voor de goede zorgen." zei ik. "Ja dat heeft ze wel verdiend en ik wil jou ook nog eens bedanken voor de beste vlucht van mijn leven." zei Daan en terwijl ging hij bovenop mij liggen om mij een kus te kunnen geven. "Dat is graag gedaan maar nu heb ik er wel voor gezorgd dat jou verrassing voor mij minutender goed is gestart." excuseerde ik mij. "Daar kan jij toch niets aan doen en ik vind het belangrijker dat jij gezond bent want we kunnen nog tweehonderd keer naar Londen gaan als we willen." zei Daan. "Er verscheen een lach op mijn gezicht en ik gaf hem een intense kus. Toen ik mijn lippen van de zijne haalde zei ik:"That's why I love you so much." "I love you too" fluisterde Daan in mijn oor en we gingen verder met wat we bezig waren...

Het was ondertussen al half 10 geworden en Daan en ik zaten nu bij de anderen in de gezamenlijke ruimte oftewel de kamer van Owen. "Wat willen jullie vandaag nog doen?" vroeg Owen. "Ik heb geen idee." zei Viola. "We kunnen Londen onveilig gaan maken vanavond." stelde Rein voor. "Jullie mogen gaan maar ik en Viola gaan niet mee." zei Nils en Viola knikte instemmend. "Ik heb eigenlijk ook geen zin om te gaan want ik voel mij nog niet helemaal goed." zei ik."Dan pas ik deze keer ook om op mijn schatje te kunnen verzorgen." zei Daan en hij trok me dichter tegen zich aan. "Ik ga wel mee” zei Owen en er verscheen een lach op Rein’s gezicht. "En jij Cycy? Ga jij mee?" vroeg ik. "Uhm... ik ga ook hier blijven." zei ze. "Ben je zeker schatje?" vroeg Rein. "Ja ik ben zeker, amuseer jullie maar." zei Cybie en ze gaf hem een kus. "Ok dan zien we jullie morgenvroeg... of morgenmiddag." grapte Owen en ze verdwenen uit de kamer om een stapje in de wereld te zetten. "En wat gaan wij doen nu ze weg zijn?" vroeg Nils. "Ik ga denk ik slapen en dan maar hopen dat ik mij morgen beter voel." zei ik en ik stond op uit de zetel. "Ok tot morgen dan." zei Cybie en ze kwam naar me toegelopen om me een knuffel te geven. "Tot morgen allemaal." zei ik en ik gaf iedereen een knuffel. Daan gaf ik nog snel een kus en hij zei tegen mij dat hij straks ook gaat slapen. Ik liep naar onze kamer en maakte mij klaar om te gaan slapen. Ik wou juist het licht uitdoen toen er op de deur werd geklopt. "Kom maar binnen." zei ik en de deur ging piepend open. Viola verscheen achter de deur en eerlijk gezegd was zij wel de laatste die ik kon verwachten. "Hey, ik heb warme chocolademelk meegenomen daar kan je beter van in slaap vallen." zei ze. "Oh bedankt en ook nog eens bedankt om voor me te zorgen daarstraks." zei ik lief. "Dat is graag gedaan en jij zou waarschijnlijk hetzelfde hebben gedaan." antwoordde Viola. "Waarschijnlijk wel maar dan zou ik het toch niet zo goed als jou gedaan hebben met al die verschillende kruiden en zo. Hoe komt het eigenlijk dat je daar zoveel over weet?" vroeg ik. "Uhh... wel uhm..." zei ze terwijl ze verlegen aan haar T-shirt zat te prullen.

 "Als je het niet wilt vertellen moet je dat niet hoor." stelde ik haar gerust. "Dat is het niet maar daar heeft nog nooit iemand iets over gevraagd dus weet ik even niet wat ik moet zeggen." antwoordde ze. "Ah ok dat is niet erg." zei ik terwijl ik nog een slok nam van de chocolademelk. "Wel... toen ik jong was zag ik mijn moeder vaak kruiden gebruiken en ik wou dat ook kunnen dus vroeg ik aan haar of ze mij wou leren om met kruiden te werken." zei Viola. "En dat heeft ze dan ook gedaan." vulde ik haar aan. "Ja dat is iets waar ik haar wel dankbaar voor ben." zei ze. "Dat klinkt alsof je haar voor de rest niet dankbaar bent." vroeg ik mij luidop af. "Uhm dat is nogal een lang en pijnlijk verhaal om te vertellen." zei ze en er rolde een traan van haar wang. "Gaat het wel een beetje?" vroeg ik bezorgd terwijl ik troostend over haar schouder wreef. "Ja het gaat al wat beter." zei ze en er verscheen een klein lachje op haar gezicht. "Het spijt me dat ik je daar aan heb helpen herrinneren." zei ik. "Je kon het ook niet weten." antwoordde Viola. "Kom hier jij." zei ik en ik gaf haar een dikke knuffel. "Bedankt voor al de kleine dingen die je doet om me op te beuren." zei ze. "Dat is wat vriendinnen doen." zei ik. "V-vriendinnen?" stotterde Viola. "Ja, wij zijn vriendinnen. Toch?" vroeg ik omdat ik het nu even niet meer zeker wist. "Uhh als jij dat vind." zei ze verlegen. "Oh ik snap het je wil geen vriendinnen zijn." zei ik teleurgesteld. "Nee,nee,nee dat is het niet maar ik heb gewoon nog nooit een echte vriendin gehad dus weet ik niet wat ik moet doen om een goede vriendin te zijn." zei Viola. "Door gewoon jezelf te zijn en dan merk je vanzelf dat je een hele goede vriendin bent." zei ik. Viola haar ogen begonnen te sprankelen en ik zag dat ze gelukkig was. Ze wou juist nog iets zeggen toen de deur openging en Daan in de deuropening stond. "Viola? Nils is op zoek naar je en ik denk dat het tijd wordt dat deze beauty een sleeping beauty wordt." glimlachte hij. "Oh ok dan zie ik jullie morgen wel." zei ze. "En Yentl bedankt voor alles." "Dat is graag gedaan en jij natuurlijk ook bedankt voor alles wat je voor mij gedaan hebt." zei ik. Ze gaf me nog een knuffel voor ze uit de kamer verdween. "Uhh wat heb ik hier gemist?" vroeg Daan. "Niks speciaals, gewoon wat girlstuff maar laten we het erop houden dat ik er een nieuwe vriendin bij heb." "Oh dat is goed nieuws." zei hij. "Ga je ook slapen?" vroeg ik aan hem. "Ja dat was mijn bedoeling." antwoordde hij. "Ok, ik zal mijn inmiddels koude chocolademelk opdrinken als je je gaat klaarmaken." zei ik.

Het duurde ongeveer 5 minuten om ervoor te zorgen dat Daan zijn tanden gepoetst waren en dat al de rest gedaan was. Toen hij de kamer terug binnenkwam, kwam hij bij mij in bed liggen en vielen we samen in slaap..