Doctor Who !

- ELEVENTH HOUR -  

"Sevgili Noel Baba, umarım seni rahatsız etmemişimdir. Ama bilmelisinki evimdeki bu çatlak beni epey rahatsız ediyor. Aslında..."

Sözünü bitiremedi küçük kız. Dışarıdan gelen yüksek ses ve neon ışık ile irkildi. 

"Hemen geleceğim Noel Baba."

Eline küçük bir fener alarak cama doğru koştu. Havaya doğru süzülen uzun bir duman vardı. Dumanın geldiği yere bakmak için gözlerini kıstı. Gözlerini kısması ile , tekrar büyüterek açması bir oldu. 

"Teşekkür ederim Noel Baba" dedi sevinç içinde. Üzerindeki pijamaya aldırmadan bir hırka giydi , fenerini eline aldı. Ve koştu. Dışarıya . Korkmuyordu. Çünkü inanıyordu. Onu Noel Baba yollamıştı. Kendine zarar vermeyecekti. 

Sessiz ve minik adımlarla yürümeye çalışırken , sanki yapraklar onun inadına çıtırdıyor gibiydi. Polis Kutusunun önüne geldi ve beklemeye başladı . Biraz sonra bir sesle irkildi bir adım geri gitti. Ve kutunun içinden, dumanların arasında ona 32 diş gülen bir adam ile karşılaştı. 

"Merhaba Ufaklık" dedi sevecen bir tavırla adam. Küçük kızı güldürmüştü bu tavrı. Atladı ve aşağıya ufaklığın yanına indi. 

"Duvarımdaki çatlak için mi geldin?" dedi küçük kız sabırsızlıkla. Bir an önce yapılmasını istiyordu duvarınnın. 

"E-evet. Ama senin ismin de ne?" 

"Amelia. Amelia Pond." dedi cesur kız.

"Bende Doktor." dedi tüm sevencenliği ile 11. 

"Hey, elma var mı ? "

------- 

Elmadan bir ısırık alan Doktor'un alması ve tükürmesi bir oldu. 

"BUNU BANA NEDEN GETİRDİN! ELMALARDAN NEFRET EDERİM."

"Sen istemiştin."

"Yoğurt evet , evet yoğurt severim bana yoğurt getir."

Amelia dolaba doğru koştu. Oyun gibi gelmişti ve zevk alıyordu. Bir kapta yoğurt getirdi ve Doktara uzattı. Ama Doktor bunu da tükürdü. 

"Hayır, ben yoğurt da sevmem. Hadi ama sen bir İskoç değil misin? Yap bir şeyler!"

Amelia gidip bir domuz pastırması pişirdi. Ama Doktor onu da beğenmedi ve çöpe attı. Fasulye pişirdi döktü. En son çareyi tereyağlı ekmek yapmakta buldu. 

"Evet kızım. Tereyağlı ekmek. İşte şimdi uyuşmaya başladık."

Tereyağlı ekmeğin sonu nerede mi olmuştu. Dışarıda. 

"Hadi ama nasıl bir İskoçsun sen böyle. Çekil şuradan evet ne istediğimi biliyorum." dedi dolabı karıştırırken . "Balık kroket ve Krema!"

-

Doktor balık kroket ve krema yerken Amelia da onu izliyordu gülerek. 

"Komik" dedi Amelia.

"Komik olan ne? Ben komik miyim? "

"Komiksin."

"Hey söyle bakalım Amelia, annen ve baban uyuyor mu? Onları uyandırmış olmamız gerekmez miydi?"

"Annem ile babam öldü. Teyzemle kalıyorum."

"Benim teyzem bile yok."

"Çok sanşlısıııın."

"Farkındayım. Duvarındaki çatlağa bakmaya ne dersin? "

----

Doktor duvarındaki çatlağı incelerken Amelia uzaktan ona bakıyordu. Korkmuş gözükmüyordu. Karşısında uzaydan gelen bir kulübeden çıkan bir adam vardı, evlerindeydi ve o hala korkmamıştı. Doktor bardağın içindeki suyu yere döktü ve bardağı duvara dayadı. Duvarın içinden gelen sesi anlamaya çalıştı. 

"Tutsak Sıfır Kaçtı."

"Tutsak Sıfır mı?" dedi. 

"Tutsak Sıfır kaçtı. Her gece bunu tekrar ediyorlar." dedi Amelia . 

"Tutsak Sıfır kaçtı. Ama neden sinyali buraya yolluyorlar. " dedi ve kafasındaki ampullerden birinin yandığını hissetti. "Çünkü. " 

"Çünkü ne?" dedi Amelia aceleci bir tavırla. 

"Çünkü Tutsak Sıfır buraya kaçtı Amelia " dedi Doktor koridora koşarken. Koridorda gözünün ucuyla fark etmek istemediği yere baktı. O sırada TARDIS'in sesi geldi. 

"Olamaz ! Olamaz ! Devreler yanıyor. Gitmeliyim Amelia. Geldiğimde seni de alacağım." dedi Doktor koşarak.

"Ya gelmezsen ? " dedi Amelia kırgın bir ifadeyle. 

"Ben diğerleri gibi değilim Amelia söz veriyorum 5 dakika içerisinde burada olacağım."

Amelia Pond valizini topladı ve dışarı çıktı. Küçük valizini yere bıraktı. Ve üstüne oturdu. Doktoru bekliyordu. Ona inanıyordu. Geleceğim dediyse gelirdi. Ama aradan saatler geçmesine rağmen Doktor gelmedi. Amelia yine de bekledi. Günlerce, yıllarca bekledi. Sadece Doktorunu bekledi....