Her sey mümkün

BÖLÜM 4

HER ŞEY MÜMKÜN Bölüm 4 Simon ve Harry'nin yanına gidip ellerinden tuttum. Merdivenlerden aşağı indim. Korkuyordum. O mavi gözlü adam şeker diyip ne verip de kandırmıştı çocukları acaba. Aşağı inip oturma odasına geçtik. Simon'ın karanlık korkusu vardı. Bacağıma sarıldı. "Ne oldu Simon?" "Korkuyorum." "Neden?" Parmağıyla pencereyi işaret etti. Pencereye baktığımda bi karartı gördüm. Ben baktığımda silüet kayarak kenara çekildi. "Benle gelin." diye fısıldadım. Küçükken saklambaç oynadığımda saklandığım küçük bi boş dolap vardı. Simon'u oraya oturttum. Harry'i de masanın altına sakladım. Çekmeceden kibrit ve mum buldum. Mumu yakıp tuttum. Hızla evin kapısına gidip demir kapıyı kitledim. Mutfağa doğru ilerleyip balkon kapısını kitledim. Yukarı kattan ayak sesleri duydum. Korkuyla kendimi mutfak masasının altına atıp mumu söndürdüm. Korkudan nefes nefese kalmıştım. Gözlerim dolmuştu. Islık sesi duydum. Çocukken annemin bana söylediği ninniydi bu! Simon ve Harry için endişeleniyordum. Kapının çalma sesiyle irkildim. Evin içinde dolaşan adam korkuyla mutfağa kaçtı. Balkon kapısını açmaya çalıştı. Kapıyı açmayınca büyük ihtimalle anahtarla açacaklardı. Adam kapıyı açmaya çalıştı ama açamayınca oturma odasına girdi. Anahtar sesi duydum. Anahtarla eve biri girdi. Gözlerimi sıkıca kapattım. Mum elime erimişti. "Çocuklar?" Annemin sesiydi bu. Rahatladığımı hissettim. Masanın altından çıkıp: "Anne?" "Biz geldik. İkizler nerde?" "Imm... Şey... Biz... Biz saklambaç oynuyorduk." Annem güldü. Peter: "Işıkları niye kapattınız?" "Şey... Elektrikler gitti sanırım." Peter şartellere baktı. "Birisi şartelleri indirmiş." Dedi. Doğruyu söylemek istiyordum ama bana inanmayacaklarını biliyordum. Peter ışıkları yaktı. Annem: "Olivia? Aman Tanrım! Sen iyi misin? Rengin solmuş!" Gözlerim dolarak anlattım: "Anne... Anne bugün eve bi adam girdi." ...