Her sey mümkün

BÖLÜM 6

HER ŞEY MÜMKÜN Bölüm 6 Eve giderken annemin evde yalnız olduğunu hatırladım. İçime kötü bir his oturdu: "Peter, arabayı daha hızlı sürer misin?" Dedim. Ön koltukta oturuyordum, ikizlerse arka koltukta oyun oynuyorlardı. Peter dönüp bana baktı, yüzümdeki endişeli ifadeyi görünce hızlandı. Eve geldiğimizde tüm ışıklar kapalıydı. "Anne?" Dedim. Peter antrenin lambasını yakmaya çalıştı ama yanmadı. "Ah Simon yine mi lambaya top atıp patlattın!" diye yakındı. Mutfağa gidip ışığı yakmaya çalıştım ama yanmadı. Peter: "Şartelleri sen mi indirdin Olivia?" "Ben şarteli Nasıl indirebilirim ki? Sizle birlikte çıktım bende." Peter telefonunun ışığını yaktı şartelleri açmaya çalışırken telefon kapandı. "Olivia." "Efendim?" "Senin telefonunun ışığını açsana." Elimi cebime götürdüm. Telefonum? Yatağın altında kalmıştı. "Odamda." "Işıksız mı kaldık şimdi? Holly de uyumuştur şimdi." "Imm... Tamam gidip bakıcam." sesimin titrediğini fark ettim. El yordamıyla merdivenlerden çıktım. Son basamağı çıkarken yere kapakladım, kolumun üstüne düşmüştüm, acıyla inledim. Peter: "Olivia?" "Ben iyiyim." dedim zorla, yerde kıvranırken. Kalkıp annemin odasına gittim: "Anne?" Ses gelmedi. Yatağa doğru ilerledim ama yorgan bile kımıldamamıştı. Banyoya doğru ilerledim. Kapıyı tıklattım. "Anne?" Dedim bu sefer daha yüksek sesle. "Oli-Olivia..." "Anne sen... İyi misin?" "İyiyim. Lütfen aşağı iner misin bebeğim? Ben... biraz rahatsızım da... Geleceğim..." "Yardım etmemi istediğin bişey var mı?" "Geleceğim..." Dedi, sesi titriyordu. Birşeylerden korkmuş gibiydi. "Pekala ben aşağı iniyorum." Dedim. Sesindeki rahatsızlığı hissettiğim için aşağı inmedim. Odamın kapısının arkasına saklanıp kapı deliğinden olanları seyrettim. Birkaç dakika içinde banyo kapısı yavaşça açıldı. Heyecandan ölmek üzereymişim gibi hissediyordum. İçerden biri çıktı. Annem olmadığından emindim. Bi adamdı bu! Mavi gözlü adam? Olamaz! ...