Ne zamandır görmüyorum,seni inan ki unuttum.
Hatırlamak isterdim,gözlerinden başlayıp her noktanı.
Ne zamandır ''Doğukan ÖZDAĞ,Nefes LUGAZ'' dinlemiyorsun?
Bilmiyorum ama,dinletmek isterdim sol omzumda usulca,
Ne zamandır bakıyorsun bir adamın gözlerine dolu dolu,
Hatırlamak istemezdim.
Gamzelerin,ne zamandır beliriyor birinin espirisine?
Ne zamandır gözlerin parlayarak gülüyorsun birine?
Biliyor musun?
Artık kırmızı ışığım yok.
Zifiri karanlık içinde yazıyorum.
Klavyenin boktan tuşlarını bile ezberledim.
Bir tek senin eksikliğin var baş ucumda.
Koşmuyorum artık kimseye,
Çünkü; Yol bitmiş.
Hangi ilaç derman olur ki bu saatten sonra derdime?
Merak etme!
Etmessin biliyorum.
Ben seni unuttum,sadece güzel olan anılar kaldı hafızamda.
Sadece söylemek istedim.
Yoruldum ama hala duruyorum.
Olduğum yerde hareketsiz bir şekilde bekliyorum.
Belki,belki diyorum kendi kendime.
Biri gelir dürter parmaklarının ucuyla belkide.
Sadece sevmek isterdim bir kez daha.
Başka bir kadını başka şekillerde.
Aynı hatalara düşmeden belkide.
Belki susmadan,Belki susturmadan.
Bağıra bağıra sevmek isterdim.
Her defasında sanki hiç öpemicekmiş gibi öpmek isterdim.
Baş ucumda sakladığım gibi kalbimde de saklardım.
Vücudunun her noktasını ezberlerdim.
Neresinde beni var,Neresinde kesik izi,Neresinde yanık izleri.
Hepsini tek tek üşenmeden ezberlerdim.
Biliyor musun?
Belki her zerresine şiir bile yazardım.
Ama o kişide gelmeyecek.
Bu gidişle sonum ''mirtivien''.
Bir yerde görmüştüm bu kelimeyi,
Litfanyada yalnız öl anlamına gelirmiş.
Galiba benim için tasarlanmış bir kelimedir.
Belki yalnızlık sonum..
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Küçük Bir Yalnızlık
ŞiirGecem gündüz,gündüzüm gece.. Kaybettiğim noktayı geçeli çok oldu.O yüzden onun anısına ve acısına yazmaya devam. En azından her gün yeniden ölmeyi bırakana kadar artık yeniden ayağa kalkamayana kadar..
