Нэгэн хэвийн өдрүүд ар араасаа цувран өнгөрсөөр нэг л мэдэхэд есөн сар хэдийн өнгөрчээ.
Түүнийг би холоос ширтэн харж, шимтэн уншихыг оролдох боловч халилцалгүй байсаар бидний дунд байх тэр жоохон зай улам улам багасаж байгааг би сайн мэдэж байв.
Тэгээд би түүнтэй дотносох биш ээ, түүнийг хайрлах бас түүнээр хайрлуулж чадах төлөвлөгөө гаргахаар шийдлээ. Энэ төлөвлөгөөг би '' сэтгэлээ нээх төлөвлөгөө '' гэж нэрлэлээ.
Энэхүү төлөвлөгөө нь гурван үе шаттай бөгөөд энэ хичээлийн жилийн 3 семестерт багтаахаар төлөвлөж.
Нэгт би түүний талаарх өөрийн мэдлэгийн хүрээгээ нэмнэ.《хохо》
Мөн түүнийг намайг юу гэж боддогыг нь мэдмээр байна.《за бараг боломжгүй дээ мангар дотогшоогоо шд 》
Хоёрт түүнд өөрийн сайн болон муу зан чанараа таниулж өөртөө бага багаар татахыг оролдоно. Гэвч хэрвээ тэр надтай харилцахгүй бол яаанаа 0.о
Эцэст нь хэрвээ өмнөх төлөвлөгөөнүүд хэрэгжиж чадхым бол би эргэж буцалтгүйгээр түүнд үерхэн санал тавина. 《Гэдгээ дотроо андгайлав》
Хэрвээ тэр зөвшөөрөх юм бол би хэдийгээр хогийн зантай ч гэсэн, хэдийгээр зориг муутай ч гэсэн түүнд ямар ч хэцүү зүйл тохиолдсон ч гэсэн түүнийг бага ч гэсэн түшиж тулж үгэнд нь орж, үнэндээ оруулж үргэлж түүнийг холоос ширтэх биш ойроос л харж баймаар байна.
[<□> <□>]
шэтгэл минь, жүлх минь
Аймар богинхон болчихлоо уучлаарай
Хүн унших эсэх нь хамаагүй ээ сэтгэл ээ гаргаж бичдийшүү
