NESLİHAN

sana sarılınca"

   iki şahıs kapıya geldiklerinde bana benim hastalığımla ilgili konuştuklarını benim için daha güzel şeyler yapacaklarını söylediler kapıyı yüzlerine tıpkı bir rüzgarın uğultusu gibi sertçe kapadım kelebeğin kanatlarıyla yaptığı rüzgar yüzlerine çarptı inanamazdım belkide inanmak istemedim edanın eşyalarını camdan fırlattım aşağıya her yeni gün hayat yeniliyor kendini her gecenin umudu yıldızlar dağılmaz ki benim içimde karanlıklar pencerelerden  izliyorum bulutları salak gibi inandı içimde ki çocuk gereksiz yere umutlandı bir kadın için ve artık gelmesi imkansız onun ben hala yerimdeyim ihtiyacım yok göt insanlara dürüst ol gel buraya riyakar değilim ben artık elerim'de benim kudretim".

Neslihan bir asırdır yok doğru yok münasebetim meleklerle artık odamdan çıkmıyorum ve içtiğim şaraplar şu damlayan muslukla beraber beni harap hale çeviriyor virane kaldım ama vardır belkide benim için" bir yerlerde umut yada birahane bilmiyorum inanınki nur dolmuş bir çiçek nerelerde bilmiyorum sanırım ben Neslihan dan da vaz geçmeliyim boş yere konuşmuyorum bunları ede nasıl" beni aldattıysa bende Neslihan" denilen hayali unuta bilirim gerçekler dışa yansıdıkça insanlar benden uzaklaşır oldu bir akşam kafamı pencereden uzatırken gördüğüm benim fikirlerimi yollara döktü orada gördüğüm şey ufak bir kediydi annesi" ölmüş miyav miyav" diye sesleniyordu yoldan geçenler ona bakarak geçiyor" yavru kedi annesini arıyordu şunu anladım bu Tabiyat" bu sistem içinde bir açık barındırıyor yani senin  sevdiğin insan annen bile bir gün seni terk ede bilir ve hayatımız oksijene bağlı biz açıkları" ve aramızda olan melekleri göremiyoruz kediyi eve aldım ve ona bakmaya başladım". 

o artık benim yoldaşım eda" onunla  olsa bile ben hala olduğumdan daha fazla kinliyim galiba ben Neslihan ı unutmalıyım o benim en zararlı düşüncem kurtulamadığım lanetim jurnali oka dın düz mantık artık düşüncelerim ona hayatı sordum sadece sustu oysa ben konuşmasını istedim solgun yüzümle hayat biter o zaman" ben neslihanın yanında olmam eda sürekli telefonumu arıyor fakat ben açmıyorum son bir aydır çok sapıtım evden dişarı çıkmıyorum sürekli koltuğumda can sıkıcı belgesel izliyorum" gün içerisinde değişik şeylerlede uğraşıyorum örneğin piyano çalmak için ders alıyorum bu sayede biraz da olsa insan yüzü göre biliyorum" 

değerli okurlar  bu bölümü uzuntutmak istemedim heycanlı bölümler için 

dediğim gibi eyer yılbaşı akşamı boş olan varsa kendini yalız hisseden benimle büyükçekmece sahilde Neslihanı bekleye bilir gelmez ama bir umut