Defneden
Anlatmıştım... Bunca zamandır bir çığ gibi büyüyen o lanet yalanı, anlatmıştım. Korkuyordum... Onun beni kırmasından değil. Terk etmesinden , yüzümü görmek istememesinden, susmasindan, benden nefret etmesinden... Korkuyorum, daha sonra o soru soruluyor
-Siz defne hanım hiç kimsenin etkisi ve baskısı altında kalmadan Ömer beyi kocaniz olarak kabul ediyor musunuz?
Tabiki! Onu kalbime, aklima, ruhuma herşeye kabul ediyorum. Gerçi hoş, o beni severmi onu bilmiyorum ya...
-Evet
Ömer bana bakıyor neden baktığını tahmin edebiliyorum o benim korkup cevap vermeden kaçacağımı düşünüyor. Ama hayır! Korkmuyorum en azından bu gün. Onun için.
Daha sonra ona soruluyor aynı soru işte o an, ayak parmaklarimdan baslayarak tüm bedenimi esir aliyor bir aci. Garip bir duygu sanki biri gelip tum vücuduma iğneler batırıyor...
-Siz ömer bey hiç kimsenin etkisi ve baskısı altında kalmadan defne hanimi kariniz olarak kabul ediyor musunuz?
-...
İlk hikayem umarim beğenirsiniz...
