Περίληψη:
Είσαι η Alicia και είσαι 16 χρόνων. Ζεις στην νότια Αμερική σε μια απο τις πιο επικίνδυνες περιοχές. Μένεις μαζί με τον αδερφό σου τον George όπου είναι 17 χρόνων. Ο πατέρας σας σας έχει εγκαταλείψει όταν ήσουν ακόμα 5 ετών. Η μητέρα σας πέθανε απο υπερβολική δόση ναρκωτικών. Κανονικά θα έπρεπε να σας είχαν κλείσει σε ορφανοτροφείο αλλά ευτυχώς ακόμα δεν σας έχουν ανακαλύψει.
Έχει παει 2:00 και ακόμα να κοιμηθώ. Έχω σκεπαστεί με τη χοντρή μου κουβέρτα και σκέφτομαι αυτά που έγιναν το πρωί στο σχολείο. Ξαφνικά χιλιάδες ερωτήσεις μαζεύτηκαν στο μυαλό μου. Πως μπόρεσε να μου το κάνει αυτο; Γιατί με χώρισε; Του έκανα κάτι και με παρεξήγησε; Χωρίς να να το καταλάβω δεκάδες δάκρυα είχαν μαζευτεί στα μάτια μου. Πιθανόν με βαρέθηκε. Ναι αυτο είναι με βαρέθηκε. Άνοιξα την τηλεόραση θέλοντας να ξεχαστώ απο αυτές τις σκέψεις. Είχε ειδήσεις. Βλέπω το τίτλο στο κάτω μέρος της τηλεόρασης "Ο Shadow χτυπά την πόλη". Η ξανθιά κυρία των ειδήσεων άρχισε να μιλά"Ο πλέον γνωστός δολοφόνος σε όλους μας, Shadow, μαζί με την συμμορία του δολοφονεί ανθρώπους εν ψυχρό! Το μόνο μόνο στοιχείο που έχουμε μέχρι στιγμής είναι ότι επιτίθεται μόνο στο σκοτάδι. Η αστυνομία σας παρακαλεί να κλειδωνετε τα σπίτια σας και να μεζευεστε νωρίς στα σπίτια σας." Δεν ξέρω αυτή την στιγμή αν φοβάμαι ή όχι αλλά έχω συνηθίσει να ζω κάτω απο αυτές τις συνθήκες.
Άκουσα το κουδούνι να χτυπά. 'Ο George πάλι θα ξέχασε τα κλειδιά του' σκέφτηκα. Κατέβηκα τις σκάλες και άνοιξα την πόρτα. Δεν ήταν αυτός, ήταν ο Austin. Ήταν σε άθλια κατάσταση. "Austin τι επαθες; Πέρασε μέσα" του είπα καθώς πέρασε μέσα. "Alicia έφυγε, με άφησε μόνο μου" κατάφερε να πει. Ο Austin είναι ο καλύτερος μου φίλος μου. Τον ξέρω απο τότε που θυμάμαι τον εαυτό του. Ήταν μεθυσμένος και αυτο φαινόταν απο την έντονη μυρωδιά που έβγαινε απο το στόμα του. Οπότε είναι στεναχωρημένος καταφεύγει στο ποτό. Έχουμε κάνει άπειρες συζητήσεις σχετικά με την εμμονή του για το ποτό, αλλά καταληγαμε να μαλωνουμε. "Ποιος σε παράτησε Austin;" τον ρώτησα στοργικα. "Η Kate" το ήξερα! "Σου είπε το λόγο;" τον ρώτησα. "Μου είπε ότι ήθελα να συνεχίσει την ζωή της και ότι εγώ είμαι αυτός που την κρατούσε πίσω". Άρχισε να γελάει ειρωνικά, απο το μεθύσι. Σε λίγα δευτερόλεπτα σταμάτησε και μου είπε "Μπορείς να μου υποσχεθείς κάτι;". "Πες μου" του είπα, "να μην φύγεις ποτέ απο εμένα" αμέσως τον αγκάλιασα όσο πιο σφιχτά μπορώ. Ανέβηκα με τα σκαλιά και μπήκαμε στο δωμάτιο μου. Ξάπλωσα με στο κρεβάτι μου και κοιμηθήκαμε αγκαλιά.
Το επόμενο πρωί:
Άκουσα το ξυπνητήρι να χτυπά και πετάχτηκα σαν ελατήριο απο το κρεβάτι. Το έκλεισα , γύρισα το κεφάλι μου και είδα τον Austin να κοιμάται. Είναι σαν άγγελος, και αυτός ο άγγελος είναι ο κολλητός μου. Το έσπρωξα ελαφρα με αποτέλεσμα να ξυπνήσει. Χασμουρήθηκε και είπε "καλημέρα όμορφη" κλείνοντας μου το μάτι. Πήρα το μαξιλάρι και το πέταξα πάνω του. Σηκώθηκαμε και ντύθηκαμε. Ο Austin φόρεσε κάποια ρούχα του αδερφού μου που του έδωσα. Κατεβήκαμε κάτω και φάγαμε πρωινό. Βγήκαμε απο το σπίτι και κατευθυνθήκαμε προς το σχολείο με το αυτοκίνητο του Austin.
Φτάσαμε στο σχολείο και κατεβήκαμε απο το αυτοκίνητο. Πέρασε το χέρι γύρω απο τον ώμο μου και αρχίσαμε να περπατάμε προς την είσοδο του σχολείου. Όλα τα βλέμματα είχαν στραφεί πάνω μας. Βλέπετε είμαστε στην ομάδα των 'cool' παιδιών στο σχολείο. Φτάσαμε έξω απο την ταξί μου και με αποχαιρέτησε "Τα λέμε όμορφη" μου είπε. Γύρισα και μπήκα στην τάξη μου. Εκεί αντίκρισα τον John. Τον μισω με όλη μου την ψυχή. Ακόμα δεν μπορώ να καταλάβω γιατί με χώρισε χθες. Καθησα στο θρανίο μου και γύρισα και τον κοίταξα, με κοιτούσε με ένα λυπημένο ύφος. Δεν του έδωσα σημασία και γύρισα μπροστά μου. Ο καθηγητής μπήκε μέσα και άρχισε το μάθημα. Μετά απο πέντε λεπτά χτύπησε η πόρτα. "Περάστε" είπε ο καθηγητής. Άνοιξε η πόρτα και μπήκε μέσα ο Justin. Μα φυσικά! Ποιος άλλος θα ήταν; Όλη αυτήν την ώρα είχα καρφώσει το βλέμμα πάνω του. Προχώρησε και πέρασε απο δίπλα μου κλείνοντας μου το μάτι.
