The Mysterious Gangsters Is A Legendary Princesses

CHAPTER 1

Danica POV's

Hanggang ngayon iniisip ko pa rin ang dahilan Ng pagkawala ng myembro ng Phatom Gang. Kung bakit nong panahon na trace sila sa lugar kung nasaan sila eh ni isang bakas nila wala? Nakapagtaka rin na kung bakit yung lider ay hindi na trace? At bakit hindi niya kasama yung anim? Imposible kaya na yung
lider lang ang pakay nila? Pero kung lider lang yung pakay nila eh bakit yung anim kinuha din?? Wow! Ang gulo!

Pumunta ako sa desk ko at binuksan a ng laptop ko.

Sinearch ko ang Phantom Gang..

Members..

-LANCE FLORES
-LUKE SALVADOR
-BRYAN MARCOS
-DRAKE LACORTE
-DRAVEN XAVIER
-LAWRENCE RIVERA

And the last..

-KURT MONTENEGRO??

FUCK! THIS can't be!?
Oh baka naman mali lang ako ng pagkakabasa! Na pangalan??

Sana nga! Pero bakit ito lang ang nakalagay sa info nila? Walang details. Tapos puro pangalan lang nila ang nakalagay! Wow?

Nahagip ng mata ko ang isang File! Teka? Images? Hindi ko alam pero bigla akong kinabahan. Pero may tumutulak sa akin na buksan yun..

Kaya.. Nakita ko na lang na nagloloading na yung mga Images.. At....

"Dan! Anong ginagawa mo?" Dahil sa gulat ko. Bigla kung naisara yung laptop ko. Letse! Muntik na ako don ahh..

"Ahh! Wala. May tinignan lang ako." Sabi ko sa kanya. Bago ako tumayo at umupo sa kama. Ganon din ang ginawa niya.

"Kilala kita dan,You can't hide anything to me. Remember I already know you a lot.". Yeah she's right. She really knows me. And I hate it. Kasi wala na akong maitatago sa kanya na Pwede kong isekrto ng akin lang.

"Cass. Natatakot akong malaman na isa siya sa mga taong nawawala na miyembro ng PG.". Malungkot na sabi ko. Pano nga ba kung kasama siya don.? Hindi naman siya masasama don kung hindi siya myembro ng Phantom Gang eh.

"What do you mean?" Kunot noong tanong niya.

Sa aming pito ang pinaka close ko talaga Si Cassandra. Kaya kahit anong sekreto ko. Nasasabi ko sa kanya.

Tumayo ako ulit at pumunta sa desk ko at kinuha ang laptop. Saka lumapit sa kanya. Pero saktong pagbukas ko. At hindi ko inaasahan ang makikita ko. Nanginig ang kamay ko. Muntik na ngang mahulog yung laptop buti nasalo ni Cass.

".Teka? Ba----damn!." She cuss. Marahil na kita niya na.

Pero diko namalayan na umiiyak na pala ako. Akala ko malakas na ako? Ako ko kaya ko na? Pero bakit. Bakit ang hanggabg ngayon masakit pa rin..

"Ssshh! Dan Don't cry.."
Pagpapatahan niya sa akin pero mas lalo lang akong napahagulgol..

"Bakit Cass?Bakit siya pa?"
Umiiyak na sabi ko. Nasaktan ako. Nagsisi akong tinignan ko pa ang background nila. Bakit siya. Naalala ko nanaman. Kung bakit kami naghiwalay..

*3 YEARS AGO.*

Exited na ako. Dahil magdadate kaming dalawa. Inaya niya kasi akong lumabas. Normal na sa amin yun kasi boyfriend ko naman siya. Hanggang ngayon kinikilig pa rin ako sa tuwing nakikita ko siya..

Ikaw ba naman magkaroon ng gwapo na mala adonis ang dating? Aba maglalaway ka talaga. Mwehehe..

"Babe are you ready?". Tanong niya at hinagkan ako sa noo. At dahil  baliw ako sa kanya. Ayon kinilig na ang lola niyo. Hehe!

Tumango ako sa kanya.

"Let's go." Aya niya at hinawakan ang kamay ko.

Nang pagpasok namin sa sasakyan niya. Biglang nanikip ang dibdib ko. Atsaka bigla ring nanginig din yung katawan ko. Parang may hindi magandang mangyayari..

"Babe? Are you ok?" Tanong niya. Tumango lang ako. Ayoko namang sirain ang gabi naming dalawa.

"Pwede namang wag na tayo tumuloy. Pahinga ka na muna, May mga araw pa naman na pwede nating ituloy eh." Pag aalo niya sa akin. Huminga ako ng malalim.

"I'm Fine babe,Ok na ako!Wala lang siguro yun." Ngumiti ako sa kanya.

"Sigurado ka?" Tumango ako sa kanya at binigyan siya ng mabalis na halik sa labi.

"Ok na ako." Ngiting sabi ko sa kanya. Ang kulit ehh.

"Ikaw ha? Gusto mo lang yata akong chansingan ehh." Ngising sabi niya. Ayan Sinumpungan na naman ng kahanginan ang boyfriend ko.

"Tse! Tara na nga. Magmaneho ka na lang!" Sabi ko sa kanya tsaka umirap. Narinig ko naman siyang tumawa. Kitams? Tinawanan pa ako oh. Tss. Pasalamat yang mokong nayan mahal ko siya. Hihi.

Habang nagmamaneho siya. Nakahawak ang kanang kamay niya sa kaliwang kamay ko. Kaya diko maiwasang mapangiti. Nagulat ako ng halikan niya ito. Grabe. Papatayin ba ako nito? Papatayin niya ako sa kilig. Letse! Haha. Kinikilig ako!

Pero wala pa kami sa kalagitnaan ng biglang sumikip ulit ang dibdib ko. This time kasama na ang ulo ko..

"Uggghhh!!". Ungol ko. Arrrggghh! Masakit talaga!

"Babe anong nangyayari sayo?? Saan ang masakit?" Sunod sunod niyang tanong. Pero imbis na sagutin ko. Siya. Bigla ko na lang nahawakan ang kamay.  Arrrgghh! Sobrang sakit. Parang may gustong kumawala sa katawan ko.

"Arrrgghh! Ba-babe di-Ugghh! Arrrggghhhh!". Sinasabunutan ko na ngayon ang buhok ko sa ulo dahil sa sobrang sakit..

"Babe sandali lang ha! Please hold on." Kinakabahang sabi niya. Marahil na tatakot siya sa kalagayan ko ngayon.

PEEEEEEEEEEEEEEEPPPPP!!!!

BOOOOOGHHHSSS!!

Hinihingal akong napabangon dahil sa bangungot na yon. Oo itinuturing kong bangungot na yun. Dahil..

"Dan are you ok now? Kasi kanina nakatulog kana sa kakaiyak,Nag aalala ako sayo."
Nag aalalang sabi niya . Tumango lang ako.

"Kung ok kana!Bumaba na tayo ng makakain na tayo ng hapunan. Atsaka pinapatawag tayo ni tita sa SO mamayang 7:30,Tatawag daw siya. May paguusapan tayo tungkol aa mission natin.". Tumango na lang ako. Narinig ko na lang ang pagsara ng pinto senyales na nakalabas na siya.

Hayy.

Hanggang ngayon masakit at sariwa pa rin ang nangyari.

Akala ko nakalimutan ko na yun. Pero hindi pa pala. Mali ako...

Kurt..

A/N: Chapter One is done..

Don't forget to vote and comment guys.