Ruhları Yaralı Ruhsuzlar

4-Nefret

Acını üstüne gelen bir yıkımdan ibaretti yaşantım. Öyle büyük bir sevgiden böyle derin bir nefret doğdu. Artık sabahların can yakan tınısı daha bir batmaya başladı yüreğime. Geceler eskisinden daha çok huzur verdi, daha çok sakladı gözyaşlarımı.

Hissizleşmek var sonunda gözyaşlarının. Onları hesaba katmadan sevmiştim seni. Bir sonbahar akşamı, farklı şehirlerde aynı gökyüzünün altında söz vermiştik. Bu bırakmama sözü başlarda çok inandırıcı gelmişti oysa. Ama hiç ummadık şeyler oldu. Boşluğa düştü hayaller. Gölgeler silindi, yok oldu tek dostumuz. Gece, maviye inat daha da karardı. Sabahlar daha bir sessizleşti sanki. Ve sözümüz bir yaz sabahı akasyaya asıldı, idam edildi. Bizim için önemliydi akasya. Her şeyin başlangıcıydı ve her şeyin bitişi oldu. Kendi ellerimizle diktiğimiz ağacımız köklerini daha tam anlamıyla toprakla birleştiremeden çok büyük bir ihanetle devrildi. Aldatılmışlık...

Aldatmak nasıl bir insanlık ayıbıdır? Hiç mi yüreği sızlamaz aldatırken insan? Sevdiğim çok üzülür diye hiç mi geçirmez içinden? Zaten gerçekten seviyorsa aldatmak neden gelsin ki aklına? Başka tenlerin tadına bakmak, başka insanlarla gönül eğlendirmek belki sana hoş geliyordu. Ama ben öyle bir yıkıldım ki ağladığında bile silemedim gözünün yaşlarını. İçim gitti, dokunamadım yine de. Ölümü istedim, her şeyden çok... Bir hata uğruna binlerce hayal yıkıldı ya en çok da ona üzülüyorum. Ama artık ne olursa olsun affedemem ki seni. Senin gittiğin gün -14 Temmuz- söz verdim ben kendime.

"Her ne olursa olsun, isterse ağlasın affetmek yok. Canını acıtan adama verdiğin şanslar yeter artık. Bugün bittiyse bir daha asla başlamayacak. Sevmeye devam ederim belki, ama içimde yaşarım. Ona en ufak bir ne sevgi sözü söylerim ne de o affedilme duygusunu yaşatırım. Canı acırsa da benim canım acır. Ama affetmek daha büyük bir acı bırakır. Sevdiğim adama son kez 'hoşça kal' diyememek de var. Hakkını helal etsin. Ben nefretimle yaşarım. Zehrimi ona aktarırsam yaşamaya mecali kalmaz onun. Onun iyiliği için, benim iyiliğim için, yaşamak için, kurtulmak için affetmek yok."

İşte bu yüzden uzak duruyorum artık senden. Acılarını affet. Acılar affedilince katlanılabilir olunur. Kendine iyi bak olur mu? Benim sana bakmaya gücüm kalmadı artık. En azından kendine iyi bak da gözüm kalmasın ardımda...