Karanlığın Esaretinde

Yeni arkadaş

Arkadaşlar biliyorum bölümlerden bayaaaa sıkıldınız fakat 8. Bölümden sonra olaylar baya açılacak. Yani bu bölümde sizi pek sarmaya bilir ama dediğim gibi 9. Bölümden itibaren baya bir heyecanlı ve gerilim dolu olacak... Biraz daha sabretmenizi diliyorum. :)))

*************************

"Hadi kızım kahvaltını yap sonra okuluna" demesiyle annemin sesiyle birlikte,ya evet okull diyip yataktan fırladım. Üstümü değiştirip saçımı yaptım ve koşa koşa aşağıya indim. Canım kahvaltı yapmak istemiyordu bu yüzden ılık ballı sütümü içip çıktım. Bugün de babam bırakacakken bir işi çıktı ve şehire gitmesi gerekti, annem ise bugün kazıyı sonlandırmayı planlıyordu. Anlaşılan yalnız gideceğim, umarım yolu bulurdum. Ormanlığın içinde ilerlerken yanıma bir motosiklet yaklaştı, oldukça tedirgin olmuştum çünkü burası aşırı derecede tenha bir yerdi.

"Selam tatlım okula mı?" Diye gevşek bir şekilde sordu. Aman tanrım 1 dakika bu dün okulda gördüğüm o gruptaki çocuk off aşırı derecede yakışıklı biri. Ama olsun o sırada o sorudan acayip şekilde sinir olmuştum tatlım da neydi yaa. "Seni ilgilendirmez. " diye kesin ve net bir şekilde cevapladım. O sırada arkamdan kahkaha attığını duydum neydi yani bu kadar komik olan anlamamıştım. "Canım yalnız daha çok var istersen beraber gidelim." Demişti arkamı dönüp uyuz bir şekilde gülümsedim "İstemez" demekle yetindim.
"Sen bilirsin." Diyip yoluna devam etti onunla birlikte bende tekrardan ilerlemeye koyuldum. Lakin yol bitmiyordu sanki, şöyle bir gökyüzüne baktım ve keşke çocukla beraber gitseydim dedim. O sırada yanımdan bir taksi geçiyordu ve ona bindim. Bindikten neredeyse 15 dakika sonra kampüste olmuştum. Sanırım birdahakine arabayı alacaktım. Taksi ücretini ödedikten sonra bölümümün bulunduğu yere ilerledim. Arkeoloji bölümünde okuyordum aynı ailem gibi. Aslında biraz daha farklı çünkü onlara göre daha çok paranormal olayları araştırıyorum. İlk dersimin başlamasına 22 dakika vardı bu sebeple yemek yeme fırsatı elime geçti. Bir şeyler aldım ve bir banka oturdum kulaklığımı taktım. Rüzgarın karıştırdığı saçlarımı düzeltirken, sabah yanımdan geçen motosikletli çocukla göz göze geldim. İlk başlarda siyah dolgun saçları, kahverengi buğulu gözleri, kaslı yapısı ve giyim tarzıyla etkilenmemi sağlayan kişiden şuan oldukça tiksiniyordum.
Yanıma doğru yürüyordu bu da ne yok artık, ne gerek vardı ki gelmeseydi...

"Merhaba!" Diyerek gözlerimin içine baktı. Aman tanrım bakışları nasıl desem anında beni aptalca etmişti. "Merhaba" dedim  ve gözlerimi daha fazla etkisinde kalmamak için çevirdim.  Hafif bir tebessüm ile "oturabilir miyim ?" Diye sordu. Ne bu şimdi? Daha sabah gevşek gevşek davranıyordu süper değişim açıkçası. "Sen bilirsin" dememle birlikte oturması bir oldu. Sabah olanlar için özür dilemişti gerçekten de şuan oldukça kibar konuşuyordu. Dün beni gördüğünde arkadaş olmak istediğini söyledi ve kendisini tanıttı. "Ben Can ya sen ?" "İlayda" dedim ve tebessüm ettim. "Ismin gerçekten de çok hoş " " teşekkür ederim " dedim ve küçük bir tebessüm ettim. O da benim gibi 2. Sınıf öğrencisiymiş kimya okuyor gerçekten harika ve sporcu. Biraz muhabbet ettikten sonra o kalktı arkadaşlarının yanına gidecekti benimde gitmemi onlarla tanışmamı istedi fakat dersimin başlamasına 5 dakika kaldığını öğrenince öğle arasında görüşelim diyip uzaklaştı.  Ben ise onun arkasından toparlandım ve sınıfına doğru ilerlemeye başladım . Aklıma sürekli rüyam geliyordu eve gidince mutlaka o dolabı açacaktım. Ders başlamıştı ilk günden oldukça hoşnuttum ders bitti ve öğle arası geldi telefonumun titrediğini fark ettim. Can mesaj atmıştı.

"Biz çocuklarla bahçedeyiz istersen gel hem onlarda seni oldukça merak ediyor. "

"Geliyorum."

Onların yanına indim arkadaşıyla tanıştım gerçekten iyi çocuklara benziyorlar.

Bugünlük derslerim bitti eve gitmek için taksi çağıracaktım fakat Can ben bırakırım demişti onunla beraber eve gittim. Eve gelmesini istedim, işi olduğunu daha sonra gelebileceğini söyledi.