Beautiful Stranger (SEASON 1)

Chapter 1:

Edward's POV:

"EDWARDDDDDDDDDDDD! TINGIN KA DITO!!"

"ANAKAN MO KO EDWARD!"

"EDWARDDDDDDDDDD"

"AHHHHHHHHHHHHHHH EFWARD! EDWARD!"

Tumingin ako sa paligid ko sabay kaway at ngiti sa mga babaeng nagkakagulo.

I'm an actor, and i'm trying my best na hindi nila mapansing pilit ang mga ngiti ko., medyo naiirita na ako, these girls keep on pushing and screaming, mas sumasakit ang ulo ko.

"Finally."

I said nang makita kong malapit na ako sa Van,

"EDWARDDDD NOTIS ME!"
"ANG GWAPO MO EDWARD!!"

Pinagpatuloy ko ang pag ngiti ko, kagagaling ko lang sa isang show, nag guest ako at expected na maraming dudumog sakin sa pagkalabas, yet, ang balakuba ng mga securities dito.

Malapit mapunit ang damit ko nang biglang dumugin ako, kabanas

"Guys, thank you for coming all the way here just to support and see me, I appreciated it a lot. I love you!"

"WAHHHHHHHHHH I LOVE YOU TOO!!"

"I LOVE YOU TOO EDWARD!!"

pumasok na ako sa Van kahit ang hirap makapasok kasi nagtutulakan after kung magpaalam sa mga fans ko.

Isinara agad agad ng manager ko ang pinto ng Van, buti nalang hindi nila ako nakikita dito sa loob.

I took off my shades at hinilot ang sintido ko, ang sakit sa ulo.

Pumasok na yung manager ko at inistart ang kotse,

"It almost take decades of you to get me out of there! I'm hella tired and having some headache, what a lousy job you're doing?"

Pinagalitan ko ang manager ko, dapat inaayos nya trabaho niya!

I was hospitalized for two weeks, for an unknown reason nahimatay ako at lately sumasakit ang ulo ko, and doctors said there's nothing wrong but stress!

"Sorry Edward"

Sabi niya, sumandal nalang ako at pinikit mga mata mo.

"Jusy go straight home, i need a rest."

At napahilot ulit ako sa sentido ko, he then started driving.

Before I forgot, I'm Edward John Barber. A famous Model and Actor inside and outside of the country. In a young age, i pursued singing but ended acting.

My family is in Germany, so mag isa lang ako dito sa Pilipinas.

Due to stress, i was hospitalized for two weeks, you can say that i was comatosed kasi nahimatay ako and woke up after 10 days, they find nothing unusual, so they conclude na dahil lang sa pressure at stress.

Nagpahinga ako saglit bago bumalik sa showbiz at sa pagbalik ko yun yung show na pinuntahan ko kanina.

I felt happy to see that i have a lot of supporters and felt annoyed that they dont know where to put that fangirling in a right place. Fangirling since i got a lot of Female fans than male Fans.

"Don't bother to visit me tonight, i want to be alone."

Sabi ko sa manager ko bago lumabas ng kotse. Pumasok ako agad sa bahay ko at isinara ang pinto.

Tinignan ko kabuuan ng bahay ko, ang laki, but empty.

Deretso ako sa kusina at uminom ng tubig then sa kwarto, itutulog ko na lang tong sakit ng ulo ko.